[QZGS FIC] The Peach Sake Trial

กรุณาอย่านำฟิกไปโพสต์ที่อื่นโดยไม่ได้รับอนุญาตก่อน

Title: The Peach Sake Trial
Disclaimer: Quan Zhi Gao Shou (c) Butterfly Blue
Pairing: N/A
Rating: G
Warning: Utter crack 

ซูมู่เฉิงซื้อเหล้าลูกท้อขวดสุดท้ายมาจากเทศกาลออกร้านผลผลิตพื้นเมือง คนขายที่เป็นคุณยายแก่ๆกำชับกับเธอว่า รสดีมาก ขายหมดไว เพราะเป็นท้อพันธุ์ดีที่ต้องคัดเก็บเฉพาะช่วงหนึ่งของปี หมักบ่มจนได้ที่แล้วตั้งบ่มไว้บนยกร้านพิเศษเพื่อรับพลังสุริยันจันทราเป็นเวลาเจ็ดวันเจ็ดคืน ขวดที่เธอได้มาเป็นขวดสุดท้าย คุณยายบอกกับซูมู่เฉิงว่า ไม่ว่าอย่างไร สาวสวยเธอควรจะลิ้มลองรสของดีจากสวนท้อที่ยายภูมิใจสักครั้ง เพราะนอกจากเหล้าท้อจะเป็นยาอายุวัฒนะแล้ว ยังเป็นเหล้ามงคลที่จะนำโชคดีตลอดปีมาให้ผู้ดื่มอีกด้วย

ซูมู่เฉิงหัวเราะคิกคัก ไม่ต้องให้คนขายบรรยายสรรพคุณอะไรมากมาย อันที่จริงแค่เธอเห็นเหล้าท้อที่ว่าบรรจุอยู่ในขวดกระเบื้องรูปลูกท้อสีชมพูดูน่ารัก แถมยังขึ้นชื่อว่ารสดี เธอก็เตรียมตัวควักกระเป๋าสตางค์จ่ายคุณยายแล้ว เธอส่งเงินค่าเหล้าท้อขวดสุดท้าย แล้วก็หิ้วขวดเหล้าที่ว่า กับของอร่อยอีกสองสามอย่างที่เธอเดินซื้อกลับไปรวมกลุ่มกับพวกฉู่หยุนซิ่ว

“มู่มู่ นั่นอะไรน่ะ น่ารักจัง” ฉู่หยุนซิ่วเห็นลูกท้อกระเบื้องที่ซูมู่เฉิงประคองมาแล้วก็อดอยากรู้อยากเห็นไม่ได้

“เหล้าท้อ คุณยายที่ขายบอกว่าเหล้านี่น่ะ…” ซูมู่เฉิงเริ่มสาธยายความมหัศจรรย์ของสุราสูตรสุริยันจันทราที่ว่า

“น่าสนใจๆ โหรวโหรว ทางเธอยังอยากซื้ออะไรอีกไหม” ฉู่หยุนซิ่วหันไปถามถังโหรวที่มาด้วยกัน “ฉันชักอยากกลับไปลองเหล้าท้อนี่สักหน่อยแล้ว”

ช่วงนี้เป็นช่วงเวลาหยุดพักระหว่างฤดูกาล พวกนักกีฬามืออาชีพ แม้มีตารางเวลาที่ต้องฝึกซ้อมแต่ก็ไม่เคร่งครัดเท่าช่วงที่มีแข่ง หลังจากการส่งข้อความไปมาของพวกสาวๆที่เหมือนจะแกล้งส่งผิดห้องไปเข้าห้องรวมนักกีฬามืออาชีพรวมบ่อยเกินไป กับความงดงามของภูเขา Q และรีสอร์ทบ่อน้ำร้อน ในที่สุดพวกนักกีฬาก็ขอใช้วันหยุดที่มีจากสโมสร แห่แหนกันจับกลุ่มมาท่องเที่ยวพักผ่อนหย่อนใจกันที่รีสอร์ทสวยบนภูเขา

“ฉันซื้อมาหมดแล้ว จะกลับกันเลยก็ได้นะ” ถังโหรวชูถุงข้าวของของเธอที่จับจ่ายเสร็จแล้วขึ้นมาให้ดู เทียบกับซูมู่เฉิงกับฉู่หยุนซิ่วแล้ว เธอซื้อของได้ไวมาก ฉู่หยุนซิ่วได้ยินก็ไม่รอช้า เธอคว้าตัวซูมู่เฉิงกับถังโหรว เรียกแท็กซี่โบกกลับไปส่งที่โรงแรมทันที 

…

“แก้ว แก้ว แก้ว แก้วมาแล้ว” เฉินกั่วที่มาทัวร์กับพวกนักกีฬาด้วย แต่ไม่ได้ลงไปจับจ่ายซื้อของเพราะมัวแต่วุ่นวายอยู่กับปัญหาเล็กๆน้อยๆเรื่องการจัดแจงห้อง เข้ามารวมกลุ่มด้วย พอได้ฟังเรื่องเหล้าลูกท้อจากถังโหรวเธอก็ตบเข่าฉาด แสดงทีท่าสนอกสนใจ ไม่ว่าอย่างไร เหล้าท้อนี่ เธอเองก็ต้องลิ้มลองให้ได้

“มาๆๆๆ เปิดเลย มู่มู่ เปิด เปิด!” ฉู่หยุนซิ่วเชียร์ ซูมู่เฉิงเห็นคนอื่นๆรอก็ไม่ชักช้า เธอวางขวดเหล้ารูปร่างน่ารักลง จับขวดเอาไว้…แล้วดึงจุกไม้…

เปิดไม่ออก

“…” ซูมู่เฉิงนิ่วหน้า เธอหยิบขวดขึ้นมาถือไว้แล้วพยายามดึงออก แต่ไม่ว่าเธอจะพยายามดึงด้วยแรงที่มีอย่างไร เธอก็ปวดขวดเหล้านั่นไม่ได้ “หยุนซิ่ว ฉันเปิดไม่ออก” เธอพูดเสียงอ่อย แล้วส่งขวดให้ฉู่หยุนซิ่ว ฉู่หยุนซิ่วรับขวดมาลองเปิดดูบ้าง แต่เธอเองก็ดึงฝาจุกนั่นออกจากขวดทรงลูกท้อน่ารักนั่นไม่ได้ “มันแน่นมากเลย…”

“ไหน ฉันลองบ้าง” เฉินกั่วยื่นมือมาขอทดสอบดู “เอาล่ะ…ฮึบ!” แต่ผลของความพยายามนั้นไม่แตกต่าง หลายนาทีผ่านไป…สามสาวผลัดกันใช้ความพยายามเปิดขวดเหล้านั่น แต่ดูเหมือนว่าขวดที่ผ่านการอาบแสงสุริยันจันทราเจ็ดวันเจ็ดคืนของคุณยายจะไม่ยอมให้ลองชิมลิ้มรสกันง่ายๆ

เฉินกั่วมีหรือจะยอมแพ้ ถ้าเธอตัดสินใจว่าจะดื่มให้ได้เธอก็ต้องดื่มให้ได้ “ฮึ่ม! จะยังไงก็ตาม วันนี้พวกเราต้องเปิดขวดนี่ให้ได้!” พอเธอเห็นเฉียวอี้ฟานเดินผ่านมา เธอก็รีบเรียกตัวไว้ “อี้ฟาน! มาพอดีเลย!”

“ครับ?” เฉียวอี้ฟานได้ยินบอสเรียกก็เดินมาหาเฉินกั่วอย่างว่าง่าย พอเห็นดังนั้น เฉินกั่วก็ยื่นขวดเหล้าให้เฉียวอี้ฟาน “ช่วยเปิดให้หน่อยสิ”

“เปิดขวดนี้เหรอครับ” เด็กหนุ่มรับขวดรูปทรงเหมือนลูกท้อมา มองดูมันอยู่ครู่หนึ่ง แต่ไม่กล้าถามอะไรมาก ยิ่งพอเห็นสายตาคะยั้นคะยอของสามสาวแล้ว เขาก็จับขวดมาลองเปิดอย่างว่าง่าย “…ฝาจุกนี่แน่นมาก” เขาพูดเบาๆ แล้วลองดึงอีกที แต่ดึงยังไงก็ยังดึงไม่ออก

“แม้แต่อี้ฟานก็ยังเปิดไม่ออก สงสัยจะชวดกันแล้วสิคราวนี้” เฉินกั่วถอนหายใจ

“ขอโทษนะครับ…” เฉียวอี้ฟานยิ้มเป็นเชิงขอโทษแล้วส่งขวดกลับไปให้ พอดีกับที่เยี่ยซิวเดินเข้ามาหาซูมู่เฉิง “มู่เฉิง เธอเห็นเสื้อโค้ท–” คำถามของมหาเทพแห่งกลอรี่ได้คำตอบทันทีที่เห็นหน้าฉีกยิ้มระรื่นของซูมู่เฉิง เสื้อโค้ทตัวเก่งของเขาอยู่กับเธอนี่เอง เพราะเขาเผลอหลับไปตอนที่มาถึง ตอนที่ใครบางคนจัดการลากคนหลับไปนอนให้เป็นที่เป็นทาง หญิงสาวก็ถือโอกาสคว้าเสื้อของเขามาพรางตัว สวมแว่นกันแดดทับแล้วออกไปเดินเที่ยวข้างนอก “นาย! ดีเลย! อี้ฟานยังเด็ก แรงมือคงไม่พอ นายเปิดขวดนี่ให้พวกฉันที” เฉินกั่วไม่ปล่อยให้โอกาสหลุดลอย เหล้าท้อพลังสุริยันจันทราถูกส่งไปให้มหาเทพแห่งกลอรี่ได้ท้าทายประลองยุทธ์ เยี่ยซิวโดนยื่นขวดให้ก็รับมางงๆ แต่พอเห็นสีหน้าของพวกเฉินกั่วแล้วก็หัวเราะออกมา

“นี่พวกคุณจริงจังกับแค่เรื่องเปิดขวดขนาดนี้เลย?” ว่าแล้วมหาเทพแห่งกลอรี่ก็จับขวดกระเบื้องมาหมุนดู “เหล้าท้อเหรอ ของดีที่นี่สิเนี่ย”

“ระวังหน่อย เดี๋ยวก็แตกหรอก มีขวดเดียวนะ” ฉู่หยุนซิ่วเตือน เยี่ยซิวไม่สนใจเธอ เขาอ่านฉลากที่ท้ายขวดออกมาเสียงดัง “เหล้าท้อสุริยันจันทรา ผ่านพิธีกรรมอันศักดิ์สิทธิ์ที่จะทำให้คุณไม่อาจลืมรสชาติหอมละมุนจนลืมบ้าน เพียงหนึ่งหยดเข้มข้นดุจรักหวานล้ำอันยาวนาน…โอ้โห สรรพคุณเหมือนไอเท็มหายากในกลอรี่เลยนะนี่ ไม่แปลกใจว่าทำไมอยากจะเปิดกันนัก”

“ถ้านายอ่านจบแล้วก็รีบๆเปิดขวดสิ!” เฉินกั่วสั่ง ไม่รู้ทำไม พอหมอนี่จงใจอ่านออกเสียงคำว่า ‘รักหวานล้ำอันยาวนาน’ ด้วยเสียงเหมือนเสียงพากย์หนังโบราณแล้ว เธอถึงอยากจะลงไม้ลงมือกับมหาเทพผู้นี้เป็นพิเศษ​

“ตามสั่ง เจ้านาย” ว่าแล้ว มืออันแสนงดงามของท่านเทพสูงสุดแห่งกลอรี่ก็บรรจงจับฝาขวดเหล้าท้อ…แล้วออกแรงดึง

“………..”

เหมือนดังเอฟเฟคแสงเจ็ดสีพลานุภาพแห่งมหาเทพดับวูบ มหาเทพแห่งกลอรี่ เมื่ออยู่ต่อหน้าขวดเหล้าท้อที่มีฝาจุกแข็งแกร่งที่สุดในปฐพี เขาก็เป็นแค่โอตาคุเกมธรรมดา

“คุณน่าจะขาดการออกกำลังกาย ของแบบนี้ต้องใช้กำลังมือกับแรงงัด ลองเอาไปให้คนอื่นเปิดดูดีไหม” ถังโหรวเสนอพร้อมปลอบใจมหาเทพที่บางที…แค่บางที…อาจจะเสียหน้าเล็กน้อยไปในตัว

“เหอะๆ เกอแก่แล้ว ไม่ต้องปลอบใจเกอหรอก” เทพเยี่ยว่า “แค่เปิดขวดใช่ไหม พวกจางเจียเล่ออยู่ที่ห้องนั่งเล่น เดี๋ยวเอาไปให้เขาเปิดละกัน” เขาคว้าขวดเดินไปใช้งานคนอื่นต่อแบบหน้าไม่อาย พร้อมโบกมือเรียกให้คนอื่นๆตามมาอีกที

…

ที่รีสอร์ทแห่งนี้มีห้องชุดที่เชื่อมติดกัน โดยมีห้องนั่งเล่นรวมอยู่ตรงกลาง จางเจียเล่อกับจางซินเจี๋ยกำลังนั่งดูทีวี ส่วนหวงเส้าเทียนกำลังหลับคร่อกอยู่ที่โซฟาอีกตัว โดยมีอวี้เหวินโจวนั่งอ่านหนังสืออยู่บนโซฟาตัวเดียวกัน

“นี่คือขวดที่แม้แต่มหาเทพก็เปิดไม่ได้เหรอ น่าสนใจ น่าสนใจ” จางเจียเล่อ พอเยี่ยซิวเอาขวดมายื่นใส่หน้าให้ก็เกิดอยากแสดงฝีมือ เจ้าตัวหมายมั่นปั้นมือว่า กับอีแค่ขวด คงไม่มีวันโชคร้ายเปิดไม่ออกเหมือนกับเจ้าคนที่วันๆเอาแต่นั่งอยู่หน้าคอมพิวเตอร์หรอก “วันนี้แหละ ที่ฉันจะได้ชนะสักที”

แต่พลังอันกล้าแกร่งของขวดเหล้าท้อขวดนั้นก็ยังไม่ยอมอำนวยชัยให้มนุษย์ลัค E เช่นจางเจียเล่อ จางซินเจี๋ยทำท่าจะเสนอตัวลองบ้าง แต่แล้วมือใหญ่ของคนคนหนึ่งก็ทะลึ่งคว้าขวดเหล้าท้อไปจากมือของจางเจียเล่อ

“โอ้ ไอ้นี่เองสินะที่ลูกพี่บอกว่า เป็นเหล้าพลังสุริยันจันทรา จุ๊ๆ นี่จะบอกว่าเคยได้ยินมาก่อนว่าไอ้ของพรรค์นี้ต้องมีของด้วยถึงจะเปิดออก ไม่ใช่ใครก็เปิดได้” เปาจื่อรู่ชินเสนอตัวเปิดขวดเหล้า “เห็นแบบนี้ ไอ้เราก็พอมีประสบการณ์กับเรื่องแปลกๆ เดี๋ยวท่านเปาจื่อคนนี้จะแสดงการเปิดขวดที่น่าตื่นเต้นที่สุดให้ดูเอง!”

“ถูกต้องแล้ว เปาจื่อ เพียงแค่คุณเปิดขวดออก ซิงซินของเราก็จะได้คะแนนนำพวกป้าถูไปก่อน” เทพเยี่ยหน้าไม่อายใช้ถ้อยคำขยะเสียดสีดวงอันน่าเศร้าของจางเจียเล่อ อวี้เหวินโจวเพียงแต่มองมาแล้วหัวเราะหึหึ เปาจื่อรู่ชินยิ้มอย่างมั่นใจแล้วก็คว้าฝาจุกออกแรงดึง “ด้วยพลังแห่งสุริยันจันทรา เทพแห่งราศีและโกลด์เซนต์ ขวดเหล้านี้ไม่ใช่ค้อนของเทพธอร์ จงเปิดออก ฮัดช่า!”

แรงเฉกกระบือช้างสารของอันธพาลในชีวิตจริงอย่างเปาจื่อรู่ชินสำแดงผล ฝาขวดเริ่มขยับ!

“โอ้ ขยับแล้ว” เยี่ยซิวช่วยพากย์ด้วยเสียงยานคางแบบคนง่วงนอน “เสียใจด้วยนะ ป้าถู”

พวกสาวๆที่ตามเยี่ยซิวมาเห็นเปาจื่อรู่ชินดึงฝาขวดขยับก็ปรบมือดีใจ ส่งเสียงเชียร์จนจางเจียเล่อทำหน้ามู่ทู่ อวี้เหวินโจวแสร้งทำเป็นไม่สนใจ แต่ก็แอบมองอยู่เป็นระยะ “ชัยชนะแด่ซิงซิน!” เปาจื่อส่งเสียงร้องออกมา มือพุ่งไปหาฝาจุกเหล้าขวดนั้น อวี้เหวินโจวเห็นมือใครบางคนยื่นมาจากด้านหลังเปาจื่อรู่ชิน เขามองยิ้มๆ แล้วก็เห็นมือเปาจื่อคว้าขวดวืด

“แค่เปิดขวดกระจอกๆ ทำเป็นเสียงดังไปได้” ซุนเสียงโผล่มาจากข้างหลัง คว้าขวดไปจากมือเปาจื่อ โจวเจ๋อข่ายเดินตามเข้ามา เห็นคนอยู่กันในห้องก็ยิ้มให้ แล้วหันไปมองเยี่ยซิว เขาทำท่าเหมือนจะพูดอะไรบางอย่าง จังหวะเดียวกับที่ซุนเสียงเปิดขวดท้าทายทวยเทพออก แรงดึงสะท้านสะเทือนจนตัวขวดปลิวหวือหลุดจากมือซุนเสียง

“เชี่ยยย เหล้า!” จางเจียเล่อลุกพรวดขึ้น พร้อมๆกับเสียงร้องจากสามสาวที่ร้องด้วยความเสียดาย เปาจื่อกับเฉียวอี้ฟานอ้าปากค้าง แม้แต่เยี่ยซิวกับอวี้เหวินโจวก็เผลอเบิกตาขึ้น ในขณะที่จางซินเจี๋ยเริ่มสวดมนต์ไว้อาลัยให้เหล้าขวดนั้น หวงเส้าเทียนละเมอฟังไม่ได้ศัพท์ออกมาสองสามคำ แล้วขวดกระเบื้องก็หมุนควงสว่าง…

หมับ!

…ไปอยู่ในมือที่พุ่งออกมาคว้าว่องไวของโจวเจ๋อข่าย

“………………….” ความเงียบเข้าครอบคลุมห้องนั่งเล่นแห่งนั้น พร้อมกับทุกสายตาที่จ้องไปที่ขวดเหล้าท้อในมือกัปตันทีมหลุนหวยไม่กระพริบ

“เอ่อ…” โจวเจ๋อข่ายพูดขึ้นเบาๆ ก่อนจะยกขวดเจ้าปัญหาขึ้นให้เห็นเด่นชัดต่อสายตาทุกคน

ขวดที่ถูกซุนเสียงกระชากฝาสำเร็จ บัดนี้…ภายใต้ฝาที่ถูกดึงออกไปแล้วยังคาอยู่ในมือของซุนเสียงนั้น…มีฝาจุกที่เล็กกว่าฝาแรกปิดอยู่อีกชั้นหนึ่ง

เสียงโอดครวญดังขึ้นจากคนอื่นๆในห้อง โจวเจ๋อข่ายมองขวดเหล้าในมือตัวเองอยู่ครู่หนึ่ง ก็สังเกตเห็นอะไรบางอย่าง “มีข้อความ” เขาพูดแล้วชี้ไปที่ข้อความที่ฝาจุกอันที่สอง เยี่ยซิวก้มมาอ่านข้อความที่เล็กกระจิ๋วหลิวยาวเหยียดแบบที่หากเหล่าเว่ยมาเห็นแล้วคงสบถด่าอย่างหาคำดีไม่ได้

“เหล้าสูตรพิเศษนี้ต้องตั้งอาบแสงอาทิตย์และแสงจันทร์เป็นเวลาเจ็ดวันเจ็ดคืน จึงได้มีการเตรียมขวดจุกแบบพิเศษสำหรับกักเก็บรสชาติอันหวานล้ำไว้เจ็ดชั้น เมื่อเปิดออกสำเร็จ ผู้ดื่มจะได้ลิ้มรสรสชาติที่เป็นหนึ่งไม่มีสอง ขอให้มีความสุขกับผลิตภัณฑ์”

เกมการแข่งขันเปิดฝาขวดระหว่างแต่ละทีมยังดำเนินต่อไป…การเปิดขวดดำเนินไปอย่างเกือบจะราบรื่นอีกสองสามชั้น…จนกระทั่งขวดเหล้าท้อขวดนั้นถึงมือของหานเหวินชิง

หลังจากนั้น…ก็ไม่มีทั้งฝาขวดและขวดเหล้า…รวมไปถึงเหล้านอกจากที่แตกละเอียดนองเจิ่งพื้นให้ใครผู้ใดได้ทดลองความเลิศล้ำอีก

เอวัง