[QZGS FIC] Shamelessly Beautiful: Chapter VII

กรุณาอย่านำฟิกไปโพสต์ที่อื่นโดยไม่ได้รับอนุญาตก่อน

Title: Shamelessly Beautiful
Pairing: โจวเจ๋อข่าย/เยี่ยซิว, อวี้เหวินโจว/เว่ยเชิน
Rating: PG-15
Warning: Genderbending, crack

Previous Chapter: 01 02 03 04 05 06

นิ้วเรียวสวยบรรจงจับสายผ้าข้างหนึ่งรั้งค้างไว้ พยายามใช้อีกมือจับตะขอเล็กๆเกี่ยวเข้าไปในห่วงบนสายผ้า แต่เหมือนดึงมาเกี่ยวครั้งแล้วครั้งเล่าก็ไม่แม่นยำเกี่ยวได้เสียที หนุ่มกลายเป็นสาวหน้าดำคร่ำเครียดกับภารกิจที่ไม่เคยต้องทำมาก่อน ความแม่นยำในการควบคุมคลิกเมาส์จับจังหวะระดับมหาเทพในเกมกลอรี่ช่วยอะไรไม่ได้เลยสักนิดกับภารกิจใส่เสื้อชั้นในสุดโหดหิน เทพเยี่ยแหงนหน้ามองเพดาน รู้สึกละเหี่ยใจกับความยุ่งยากของการแต่งตัวเยี่ยงสตรีขึ้นมาตั้งแต่ยังไม่ได้หยิบเสื้อผ้าที่พวกเจียงปัวเทาไปซื้อมาให้เธอสวมใส่แทนชุดที่เปรอะโคลนจนเน่าเกินจะใส่ซ้ำ เยี่ยซิวถอนหายใจเบาๆคำรบหนึ่ง ตั้งสมาธิแล้วพยายามดึงตะขอมาเกี่ยวใหม่

ติดแล้ว! คราวนี้ตะขอเกี่ยวติดเข้าไปในห่วง! ถึงตะขอล่างจะไปเกี่ยวกับห่วงอันบน แต่ใส่ๆไปให้เสร็จก็น่าจะโอเคมั้ง? คนขี้เกียจยุ่งยากคิดยังไม่ทันขาดคำ แขนแกร่งก็สอดมาจากด้านหลัง โอบกระชับเอวบางดึงเข้าไปหา “ใส่ผิด” โจวเจ๋อข่ายเอ่ยเบาๆ เขาปลดตะขอเสื้อในที่ใส่ผิดทิ้งอย่างรวดเร็ว ก่อนมืออุ่นจะกอบกุมทรวงอกของหญิงสาวเล่นเอาเยี่ยซิวสะดุ้ง

“เดี๋ยว! ทำไปตั้งสี่รอบแล้ว เกอไม่ไหวแล้วนะ…” เยี่ยซิวไม่ปฏิเสธว่าตอนทำรู้สึกดี อันที่จริงหนที่สี่ ต้องบอกว่าเธอเป็นฝ่ายยั่วเขาก่อนด้วยซ้ำ จะพลาดก็แต่เพียงเธอไม่คิดว่าอีกฝ่ายจะมีแรงทำต่อจริงๆ เยี่ยซิวในตอนนี้ แค่ไม่หลับทั้งยืนก็ถือว่าอึดมากพอแล้ว ผิดกับคนที่หลับไปก่อนเมื่อคืน วันนี้หลังออกกำลังกาย ‘ในร่ม’ เสียหลายรอบก็ไม่มีท่าทีเหนื่อยอ่อนสักนิดด้วยซ้ำ “เสี่ยวโจว?”

คนข้างหลังยังไม่ตอบ เพียงแต่รวบผมของเธอไปไว้ข้างเดียวกันข้างหนึ่ง และเบียดร่างเข้าหาดันหญิงสาวจนชิดติดกำแพง “…!?” นัยเนตรสีทองเบิกกว้างขึ้นเล็กน้อย มือสวยสัมผัสผนังที่ชื้นจากไอน้ำค้ำยันตัวเองไว้ แต่คนข้างหลังยังคงเบียดเข้ามาจนเธอเผลอโน้มตัวก้มหน้าลงซ่อนใบหน้าที่แดงซ่าน มือใหญ่ที่กอบกุมทรวงอกของเธอไว้เต็มไม้เต็มมือ กับลมหายใจของเขาที่พรมรดลงบนต้นคอทำให้หญิงสาวแทบหยุดหายใจ ทว่ามือนั้นเพียงแต่กอบเอาเนื้อนุ่มไว้ในคัพบราลายน่ารัก ช่วยติดตะขอให้ ก่อนชายหนุ่มจะถอยออกมาให้อีกฝ่ายได้หายใจหายคอ

“ต้องโกยก่อนค่อยใส่” โจวเจ๋อข่ายยกนิ้วชี้ขึ้นแตะริมฝีปาก ดวงเนตรสีน้ำทะเลมองมาที่เธอราวกับกำลังสำรวจผลงาน ก่อนเรียวปากนั้นจะปรากฏรอยยิ้ม

[QZGS FIC] Unspoken Things: Chapter VI

กรุณาอย่านำฟิกไปโพสต์ที่อื่นโดยไม่ได้รับอนุญาตก่อน

Title: Unspoken Things
Pairing: โจวเจ๋อข่าย/แฝดเยี่ย โจวเจ๋อข่าย/เยี่ยซิว
Rating: PG-15
Warning: ฟิกนี้เต็มไปด้วยคนไม่ปกติ มนุษย์สติไม่ดี เมะแต่งหญิง เคะภัยสังคม ย้ำ! เคะภัยสังคม! โปรดอ่านฉลากทวนซ้ำอีกสามครั้ง! เรายืนยัน!

Previous chapter: Prologue 01 02 03 04 05

เหล่าพลพรรคหงส์ระเริงพอได้ยินชื่อหานเหวินชิงก็ละทิ้งเป้าหมายอื่น ต่างคนต่างพุ่งไปหวังเด็ดหัวอดีตหัวหน้าแก๊งควันเดียวดายทะเลทรายเวิ้งว้าง ก็จะต้องสนใจอะไรอีกเล่า ในเมื่อถ้ากำจัดหานเหวินชิงที่เป็นหัวหน้าได้ ลูกกระจ๊อกอื่นก็คงขวัญหนีดีฝ่อไม่อาจรวมตัว แผนการใดๆที่หานเหวินชิงวางไว้หลังกลับมาแผ่นดินใหญ่อีกครั้งต้องล่มสลาย

ฆ่า ฆ่า ฆ่า ฆ่าหานเหวินชิงให้ได้! เหล่าแก๊งหงส์ระเริงเปล่งรังสีฆ่าฟัน เป้าหมายบัดนี้มีเพียงหนึ่ง! บุรุษผู้สวมเอี๊ยมแดงที่แข็งแกร่งที่สุดในปฐพี!

“ฆ่ามัน!!!” เหล่าพลพรรคหงส์ระเริงเงื้ออาวุธ รวมพลังพุ่งเข้าใส่บุรุษในชุดเอี๊ยมแม่หญิงแดงสด หานเหวินชิงออกหมัดเพียงครั้งเดียว ลิ่วล้อหงส์ระเริงระลอกแรกก็ถูกแรงหมัดซัดลอยปลิวเป็นโดมิโน!

“ทางนั้น! พวกมันจะพาเยี่ยซิวออกไปแล้ว!” ซูมู่ชิวตะโกนร้องบอก เมื่อเขาเห็นสมาชิกหงส์ระเริงสองคนแบกเก้าอี้ที่มัดร่างมหาเทพไว้กับพนักหลบฉากออกไปทางประตูหลัง เจ้าตัวเอาปลายร่มจิ้มจมูกบานๆของตัวประกอบ A ที่ทำให้เขาเผลอนึกถึงหลิวเฮ่าเข้าทีหนึ่ง ก่อนจะสะบัดร่มเปลี่ยนเป็นรูปโล่ป้องกันแล้วเรียกซุนเสียงให้ตามมา ฝ่ายโจวเจ๋อข่ายกำลังกราดยิงแก๊งหงส์ระเริงอยู่กลางวัน มองตามเสียงก็เห็นเยี่ยซิวถูกพาตัวไปด้านหลัง เจ้าตัวกระโจนเหยียบหลังตัวประกอบนิรนามรายหนึ่งด้วยส้นตึก ดีดร่างขึ้นบนเวทีแล้วหันไปยิงคุ้มกันให้ซูมู่ชิวกับซุนเสียง

“ไนซ์ คู่หู!” หนุ่มผมทองตะโกนมา มือหนึ่งคว้ารองเท้าส้นตึกอีกข้างที่ยังเหลือของตัวเองเหวี่ยงด้วยแรงแค้นที่มันทำเขาเกือบขาแพลงสุดกำลังแขน รองเท้าบูทส้นตึกมหึมาถูกเหวี่ยงด้วยแรงพยาบาทเด็กเด๋อก็หมุนคว้างกลางอากาศ ลอยข้ามซูมู่ชิว ลอยข้ามโจวเจ๋อข่าย แล้วโปรเจ็คไทล์ลงกระแทกหัวหนึ่งในสองลิ่วล้อลูกกระจ๊อกหงส์ระเริงที่กำลังแบกเก้าอี้พาเยี่ยซิวหนีอย่างแม่นยำพอดิบพอดี

“แอร๊ฟฟฟฟฟ!!!”

ตัวประกอบโชคร้ายผู้นั้นร้อง แต่แทบไม่มีหงส์ระเริงคนอื่นสนใจกลุ่มนี้อีกแล้ว ตัวประกอบอนาถถูกเกือกสตรีไซส์โอฬารบาทาของซุนเสียงเจาะเข้ากลางกระหม่อมก็ล้มลง เก้าอี้ที่มีมหาเทพถูกมัดอยู่เสียหลัก แต่เจ้าคนข้างหน้ายังมิวายเปลี่ยนมาแบกเก้าอี้ท่าอาบังขายถั่วยกไอ้หนุ่มชุดสูทเหนือศีรษะโชว์พลังแขนราวกับมหาเทพแห่งกลอรี่ไม่มีน้ำหนักใดๆ

“เชี่ย! มันยังจะหนี!” ซูมู่ชิวร้อง เขาเร่งฝีเท้าตามโจวเจ๋อข่ายกับซุนเสียง แต่เทียบกับโจวเจ๋อข่ายที่การทรงตัวดีเยี่ยมผิดมนุษย์มนา กับซุนเสียงที่สละเกือกจนวิ่งเท้าเปล่าแล้ว ส้นสูงทำให้เขารั้งท้าย “ไอ้รองเท้านี่–” ระหว่างที่ซูมู่ชิวกำลังชั่งใจ มือมารของศพตายยาก (ที่ยังไม่ใช่ศพจริงๆ) ก็ฉุดข้อขาของเขา

“สาวน้อย จะรีบไปไหนจ๊ะ~” ตัวประกอบที่ถูกรองเท้าของซุนเสียงเจาะจนเลือดอาบยิ้มสยองมองเขาจากบนพื้น ยังไม่ทันที่กัปตันทีมป้าถูจะหยิบเอาร่มปริศนาที่เก็บไปแล้วออกมา บีบีกันกระบอกหนึ่งก็ลอยมากระแทกหัวของตัวประกอบตายยากตัวนั้น ก่อนจะกระเด้งขึ้นให้ซูมู่ชิวคว้าพอดิบพอดี กัปตันทีมป้าถูเปิดโหมดเซอไววัลไร้หิริโอตตัปปะไม่รอช้า เหนี่ยวไกยิงกระสุนหนึ่งนัดที่กรอกยาสลบล้มช้างแสกหน้าไอ้คนตายยากทันที

ปัง!

เสียงลั่นไกจากซูมู่ชิวดังสนั่น ในที่สุดไอ้ซอมบี้ตัวประกอบก็ม่อยกระรอกลง ซูมู่ชิวเอาอย่างซุนเสียงถอดรองเท้าวิ่งตามหนุ่มครอสเดรสอีกสอง โดยไม่ลืมหันไปชูนิ้วโป้งให้กำลังใจเหล่าหาน เหล่าลิ่วล้อหงส์ระเริงทั้งหมดเองก็ไม่สนใจมนุษย์ครอสเดรสทั้งสามที่วิ่งตามอาบังจำเป็นแบกเก้าอี้ แต่พุ่งเข้าเสี่ยงตายกับหานเหวินชิงราวแมลงเม่าบินเข้าไฟร้อน บัดนี้หานเหวินชิงที่เหลือตัวคนเดียวกำลังต่อสู้ ไม่ใช่เพราะทุกคนทิ้งเขา แต่เป็นเพราะทุกคนรู้…เขาคนนี้จะไม่มีวันแพ้

ในตอนนั้นเอง เมื่อประตูหลังปิดลงและชายกระโปรงของหนุ่มครอสเดรสคนสุดท้ายหายวับไป Han Wicked ก็ได้กลายเป็น Han Solo!