กรุณาอย่านำฟิกไปโพสต์ที่อื่นโดยไม่ได้รับอนุญาตก่อน
Title: Dangerously Beautiful
Pairing: เยี่ยซิว/โจวเจ๋อข่าย, เว่ยเชิน/อวี้เหวินโจว
Rating: PG-15
Warning: Genderbending, crack, parody of Shamelessly Beautiful
จุดชมวิวสูงสุดของลานสกีบนยอดเขามอบทัศนียภาพงดงามเกินบรรยาย ธรรมชาติงดงามตระการตาเบื้องล่างยามทอดมองจากมุมสูงเปรียบประหนึ่งโมเดลอันเล็กจ้อยทว่าเปี่ยมรายละเอียด มหัศจรรย์เกินกว่าน้ำมือมนุษย์จะรังสรรค์ได้ ณ จุดเหนือสุดของลานสกีขนาดใหญ่ที่เพิ่งเปิดตัวอย่างอลังการไปเมื่อปีกลายนี้ ทิวทัศน์ที่นี่ประหนึ่งได้มองดูโลกจากสรวงสวรรค์สีขาวโดยแท้
ทว่าสำหรับสองหนุ่มที่ถูกทอดทิ้งเอาไว้บนลานชมวิวหลังกระเช้าประกาศหยุดทำงานฉุกเฉิน เพราะสภาพอากาศแปรปรวน ไม่ว่าจะทัศนียภาพงดงามปานใดก็ไม่ทำให้หนึ่งในสองรู้สึกชีวิตบัดซบน้อยลง
“เชี่ย! จะปิดกระเช้าทำไมไม่เช็คนักท่องเที่ยวให้ครบก่อน รีบปิดหาพระแสงของ้าวอะไรวะ!” เว่ยเชินทุบโต๊ะเสียงดังปัง ยังคงกระฟัดกระเฟียดไม่หายที่เพียงเดินไปหามุมสุนทรีย์สูบบุหรี่ไม่นาน กลับกลายเป็นต้องติดดอยอยู่กับเทพเยี่ยท่ามกลางสายลมราตรีอันเหน็บหนาว
“เอาน่า อย่างน้อยตอนเช้าพวกเขาก็จะเปิดรอบพิเศษขึ้นมารับพวกเราก่อน บ้านพักอาหารก็มีพร้อม แสดงว่าเหตุการณ์แบบนี้ไม่ได้เกิดขึ้นครั้งแรก ถือซะว่ามาพักผ่อนก็แล้วกัน” เยี่ยซิวจุดบุหรี่ดูดอย่างไม่ทุกข์ไม่ร้อน หลังจากคุยโทรศัพท์กับพวกเฉินกั่วที่ลงเขาไปก่อน เนื่องจากซูมู่เฉิงรู้สึกไม่ค่อยสบายแล้ว ทางเฉินกั่วก็ได้ติดต่อทางเจ้าหน้าที่ให้กับพวกเขา ถึงได้รู้ว่าที่บนนี้มีบ้านพักสำหรับนักท่องเที่ยวที่ติดอยู่ข้างบนเปิดให้บริการเป็นพิเศษด้วย เว้นแต่ไม่มีคอมพิวเตอร์กับสัญญาณอินเตอร์เนตให้ใช้ น้ำไฟกลับใช้ได้ สองห้องนอนที่มีก็ดูสะอาดสะอ้านมีผ้าห่มอบอุ่นดี
“ถุย! มาเที่ยวทั้งทียังต้องมาติดอยู่ในบ้านเล็กๆกับนายสองต่อสอง แค่ปกตินอนห้องเดียวกับนายก็เบื่อขี้หน้าจะตายอยู่แล้ว ทำไมฉันถึงไม่ติดอยู่บนนี้กับสาวงามหยาดเยิ้มดุจนางเซียนธิดาอัปสรบ้างวะ!” คนเข้าสู่วัยชราแห่งกลอรี่มองเทพเยี่ยดูดบุหรี่แล้วก็รู้สึกว่าต้องสูบบ้าง บนนี้ยิ่งดึกยิ่งหนาว แต่จะวิ่งเข้าไปหยิบผ้าห่มในห้องนอนออกมาห่มก็เสียหน้า…เสียหน้าเกินไป! ดีไม่ดีไอ้หมอนี่เสนอมุกหนาวเนื้อต้องห่มเนื้อขึ้นมา…ฮึ้ย เว่ยเชินนึกแล้วอดขนลุกขนพองสยองเกล้ามิได้
“ทำหน้าแบบนั้นทำไม เกอไม่ข่มขืนนายหรอกน่า อยู่ด้วยกันมานานขนาดนี้ เห็น GG นายกี่ทีก็ไม่มีอารมณ์”
“เชี่ย! หน้าโจรตาหนูอย่างนายมันตายด้านแต่แรกแล้ว อย่ามาโทษฉัน ถึงจะแก่ไปสำหรับกลอรี่ แต่ท่านเว่ยเชินคนนี้เป็นผู้ชายมีเสน่ห์!”
“เหอะๆ” เยี่ยซิวพ่นควันเหมือนมังกรขี้เกียจ ก่อนจะโยนไฟแช็คให้เว่ยเชิน “สูบบุหรี่เถอะ จะได้หายฟุ้งซ่าน”
เว่ยเชินตบโต๊ะร้องเพ้ยสบถด่าเทพเยี่ยอีกสองสามคำ แต่ก็รับไฟแช็คมาจุดบุหรี่ สองมนุษย์ต่ำตมนั่งอยู่ในห้องรับรองขนาดไม่เล็กไม่ใหญ่ อัดมะเร็งรมควันกันจนภายในห้องกลายเป็นห้องอันอบอวลด้วยยาสูบ แสงภายนอกตัวบ้านพักดับวูบไปนานแล้ว และแสงจากชั้นลานสกีระดับต่ำกว่าเบื้องล่างก็ส่องมาไม่ถึงข้างบน ก้นบุหรี่กองสุมสูงขึ้น…สูงขึ้น ฟันของเว่ยเชินเริ่มกระทบกันเพราะความเหน็บหนาว เขาคิดยอมแพ้ลุกไปคว้าผ้าห่มอุ่นมาคลุมกาย แต่แล้ว…เสียงเคาะประตูที่ไม่คาดหมายก็ดังขึ้นที่ประตูหน้า
เยี่ยซิวกับเว่ยเชินมองหน้ากัน สองคนไม่เชื่อเรื่องผีสาง คิดแต่อาจมีเหตุบางอย่างให้เจ้าหน้าที่กลับขึ้นมารับพวกเขากลางดึก
เยี่ยซิวลุกขึ้นเดินไปเปิดประตู แต่ที่ประตูหน้ากลับไม่มีร่างของเจ้าหน้าที่ ในแสงไฟนวลที่สาดลอดมาจากภายในตัวบ้านพัก ร่างสองร่างตรงหน้ากลับเป็นสตรีที่หนาวสั่น เสื้อผ้าเนื้อตัวแปดเปื้อนด้วยฝุ่น คราบน้ำมันและ…เลือด!!?
Continue reading →
The Scripturient 