[QZGS FIC] Forbidden: Chapter I

กรุณาอย่านำฟิกไปโพสต์ที่อื่นโดยไม่ได้รับอนุญาตก่อน

Title: Forbidden
Disclaimer: Quan Zhi Gao Shou (c) Butterfly Blue
Pairing: โจวเจ๋อข่าย/เยี่ยซิว/ซุนเสียง
Rating: PG-15
Warning: AU, BL 

Previous Chapter: Prologue

ประตูหลังของวังหลวงเปิดออกตั้งแต่ฟ้ายังไม่สาง ก่อนตะวันจะคืบคลานขึ้นทอแสง อาชาสง่าสองตัวก็ควบตะบึงไปในเงามืดด้วยความเร็วดุจพายุ กีบม้ากระทบพื้นเพียงค่อนครู่ก่อนจะสะบัดวิ่งต่อเร็วรี่ สองอาชาไนยหนึ่งดำหนึ่งขาววิ่งขนาบก่อนแล้วกลายมาเป็นวิ่งแข่ง ตามหลังบ้าง ไล่แซงบ้าง ราวกับการแข่งขันที่ต้องการหาผู้ชนะคว้าชัย สายลมย่ำรุ่งตีสวนกลับ เรือนผมสีทองพัดไสว ชายหนุ่มบนหลังม้าใหญ่สีรัตติกาลหันไปหัวเราะใส่คนที่บัดนี้ถูกทิ้งให้ตามหลัง สะบัดบังเหียนพรึ่บคึกคะนองไม่ไว้หน้า คนบนอาชาสีขาวพิสุทธิ์ควบม้าไล่ตามมา เดิมทีเขาสนใจแต่เพียงเร่งรีบออกเดินทาง หากแต่เสียงหัวเราะของคู่หูกลับท้าทายให้วิ่งแข่ง โจวเจ๋อข่ายมองซุนเสียงควบม้านำห่างไป ก่อนนัยน์ตาสีน้ำทะเลจะหรี่ลง ชายหนุ่มส่งสัญญาณบอกอาชากล้า พลันสี่ขาก็พาผู้เป็นนายทะยานตามติดคนที่วิ่งนำไปก่อน เส้นไหมสีเข้มดังปีกกาพลิ้วสะบัด อาภรณ์ไหวลู่ตามแรงส่งดังทิวธง ในไม่ช้า อาชาขาวและดำก็ควบไปคู่กัน ก่อนอาชาสีดำจะเริ่มถูกทิ้งให้ลับห่าง

คนที่ตอนแรกนำเริ่มกลายมาเป็นผู้ตาม อีกฝ่ายเริ่มทิ้งห่าง แต่เจ้าตัวเองก็ดื้อดึงไม่ยอมแพ้ เตะสีข้างอาชาไนยฝ่ายตัวเร่งตามสุดฝีเท้า คนหนุ่มมุทะลุเมื่อขึ้นแล้วย่อมลงยาก คนหนึ่งอารมณ์ร้อน อีกคนไม่ชอบแพ้ สุดท้ายเมื่อตะวันโผล่พ้นเงาสิงขร พวกเขาก็ไปไกลจากเขตเมืองหลวงแล้ว…​

Continue reading

[QZGS FIC] Forbidden: Prologue

กรุณาอย่านำฟิกไปโพสต์ที่อื่นโดยไม่ได้รับอนุญาตก่อน

Title: Forbidden
Disclaimer: Quan Zhi Gao Shou (c) Butterfly Blue
Pairing: โจวเจ๋อข่าย/เยี่ยซิว/ซุนเสียง
Rating: PG-15
Warning: AU, BL 

ธาราสีครามจัด วิหคสว่างขาว
ข้างเขาเขียว บุปผาดุจโชติช่วงลุกไหม้
ฤดูใบไม้ผลิกำลังตายลงอีกครา
ข้าจะได้กลับบ้านไหมหนอ
                                     —ตู้ฝู่* (712-770)

Forbidden
Prologue

มีคนหน้าเหมือนองค์ฮ่องเต้ไม่ผิดเพี้ยนอยู่ในส่วนที่ลึกที่สุดของพระราชฐาน…มันเป็นสถานที่ห้ามผู้ใดก็ตามที่ไม่ได้รับอนุญาตเหยียบย่างเข้าไป…แต่ในวันแรกที่เขาถูกพามาที่วังแห่งนี้…เหมือนกับโชคชะตา…เหมือนกับความฝัน…เขาหลงเข้าไปในสวนที่หิมะทับถมกันเต็มสระกว้าง เขาเห็นคนคนนั้น…คนที่หน้าเหมือนองค์ชายที่กลายมาเป็นฮ่องเต้…เขาคนนั้นอยู่เพียงลำพัง…เฝ้ามองหิมะตกอย่างเงียบเชียบ…ราวกับรู้ว่าในที่แห่งนี้หากเขาหลั่งน้ำตา จะไม่มีผู้ใดมองเห็น

Continue reading