[QZGS FIC] Guns & Glory: Chapter VI

กรุณาอย่านำฟิกไปโพสต์ที่อื่นโดยไม่ได้รับอนุญาตก่อน

Title: Guns & Glory
Disclaimer: Quan Zhi Gao Shou (c) Butterfly Blue
Pairing: โจวเจ๋อข่าย/เยี่ยซิว
Rating: R
Warning: AU, BL, NSFW 

Previous Chapters: Prologue | 01 | 02 | 03 | 04 | 05

มีหลายเหตุผลที่ทำให้มนุษย์เลือกไม่ยอมแพ้ หนึ่งในนั้นคือความดื้อรั้น มีหลายเหตุผลที่เป็นต้นเหตุของความดื้อรั้น หนึ่งในนั้นคือทิฐิ คนบางคนถือทิฐิเพราะไม่อาจปล่อยวาง และคนบางคนไม่ยอมปล่อยวาง จึงได้ดื้อรั้นและไม่ยอมแพ้ในแบบของตัวเอง

“เกออยากไปห้องน้ำ” คำพูดหน้าไม่อายดังมาจากคนบนเตียงผู้ป่วย น้ำเสียงนั้นเอื่อยเฉื่อยพอกับควันบุหรี่ที่อีกฝ่ายพ่นเฉกมังกรแสนเกียจคร้าน

เยี่ยซิวขยับตัวเล็กน้อยราวกับส่งสัญญาณให้อีกฝ่ายช่วยพาตัวเองลงจากเตียง เป็นที่รู้กันว่าบุรุษผู้อยู่เบื้องหลังความสำเร็จของซิงซินไม่เคยต้องการบอดี้การ์ด แต่เมื่อเขาจำเป็นต้องมีบอดี้การ์ด เขาก็หวังประโยชน์ใช้สอยจาก ‘ทรัพยากร’ ที่มีอย่างเต็มที่ นัยเนตรสีดังอำพันจับจ้องคนตรงหน้า พร้อมกับริมฝีปากที่ขยับคลี่รอยยิ้มเผล่ มังกรขี้เกียจนอนเหยียดบนเตียงราวกับรอให้อีกฝ่ายมาอุ้ม

“มาอุ้มเกอสิ ก่อนหน้านี้ที่ช่วยเกอออกมานายก็อุ้มไม่ใช่เหรอ” หนึ่งคือทดสอบปฏิกริยาของโจวเจ๋อข่าย และ…

มือสังหารจากหลุนหวยไม่เอ่ยอะไรตอบ ครานี้เมื่อถูกพูดถึงเรื่องสัมผัสเนื้อตัว เขากลับไม่มีอาการประหม่าแบบที่ทำให้เยี่ยซิวประหลาดใจเมื่อครู่ก่อนหน้า นัยน์ตาสีน้ำทะเลคู่นั้นเพียงแต่มองสบกลับมา เพียงครู่หนึ่งก็หลุบลงต่ำ คงเหลือแต่เพียงเศษเสี้ยวของสีสันที่คาดเดายากว่าผืนสมุทรนั้นมีคลื่นลมหรือว่าเป็นวันสงบใส คนเจ็บบนเตียงได้แต่เพียงมองอีกฝ่ายโน้มตัวก้มลง…

…ก่อนโถปัสสาวะสำหรับผู้ป่วยนอนเตียงที่อานเหวินอี้เตรียมไว้ให้ราวกับรู้นิสัยเยี่ยซิวจะถูกส่งมาให้เขา

[QZGS FIC] Shamelessly Beautiful: Chapter VI

กรุณาอย่านำฟิกไปโพสต์ที่อื่นโดยไม่ได้รับอนุญาตก่อน

Title: Shamelessly Beautiful
Pairing: โจวเจ๋อข่าย/เยี่ยซิว, อวี้เหวินโจว/เว่ยเชิน
Rating: NC-17
Warning: Genderbending, crack

Previous Chapter: 01 02 03 04 05

เช่นเดียวกับอีกหลายสโมสร สโมสรหลานอวี่ในยามนี้เองก็เข้าสู่สัปดาห์สุดท้ายของตารางฝึก แม้ฤดูการแข่งจะจบลงแล้ว แต่ปัญหาที่เก็บมาวิเคราะห์จากความผิดพลาดของความพ่ายแพ้ย่อมต้องเริ่มแก้ไขให้ทันท่วงที การซ้อมส่วนใหญ่ไม่ใช่การฝึกปรือทักษะทั่วไปเฉกที่เคยทำ หากแต่เป็นการศึกษาข้อมูลแมทช์ที่ผ่านๆมา และให้นักกีฬาทำการบ้านเกี่ยวกับข้อบกพร่องที่ควรแก้ไขของตัวเอง เพื่อรายงานส่งให้ทางกัปตันทีมพิจารณาก่อนวางแผนกลยุทธ์สำหรับฤดูกาลหน้าสำหรับทีมสโมสร ดังนั้น แม้กัปตันทีมอย่างอวี้เหวินโจวจะไม่อยู่สองสามวัน แต่แผนการฝึกของทีมย่อมไม่ติดขัด

หลังจากจบตารางฝึกช่วงเช้า เหล่านักกีฬาต่างแยกย้ายกันไปรับประทานอาหารเที่ยง ในยามปกติ หวงเส้าเทียนมักเป็นคนแรกที่กุลีกุจอออกจากห้อง แต่วันนี้แตกต่างออกไป ไพ่ราชาแห่งหลานอวี่ออกจากห้องฝึกเป็นคนสุดท้าย จากเหตุการณ์ที่หวงเส้าเทียนไม่ยอมให้สัมภาษณ์อะไรในศึกสุดท้ายที่หลานอวี่แพ้ให้กับหลุนหวยโดยเยี่ยอวี่เซิงฝานไม่มีโอกาสแม้แต่จะได้ลงสนาม ทำให้เหล่าสมาชิกในทีมไม่กล้าถามอะไรหวงเส้าเทียนมาก ‘รองกัปตันคงจะเจ็บใจเรื่องนี้ไม่น้อย’ ‘เขาอาจจะกำลังคิดแผนรับมือในฤดูกาลใหม่อยู่ก็เป็นได้’ คนในทีมต่างก็คาดเดากันไป หารู้ไม่…แม้หวงเส้าเทียนจะติดใจเรื่องความพ่ายแพ้ในการแข่งหนนั้นอยู่บ้าง แต่ในยามนี้มีสิ่งที่เขาสงสัยข้องใจเสียยิ่งกว่า

รองกัปตันแห่งหลานอวี่มองซ้ายมองขวา เมื่อเห็นว่าทางเดินไม่มีคน เขาก็ก้าวย่างอย่างเงียบเชียบตรงไปที่ประตูห้องของกัปตันทีมที่ลงกลอนล็อคเอาไว้ โดยปกติแล้ว ห้องในสโมสรจะมีกุญแจด้วยกันสองชุด หนึ่งคือกุญแจที่นักกีฬาเจ้าของห้องจะได้ และอีกชุดหนึ่งเป็นกุญแจสำรองที่เจ้าของสโมสรให้ไว้กับผู้จัดการทีม หวงเส้าเทียนไม่ต้องการทิ้งหลักฐาน เขาไม่อยากให้อวี้เหวินโจวรู้จากใครทีหลังว่าเขาขอกุญแจสำรองเปิดเข้าไปในห้อง หวงเส้าเทียนไม่เหมาะกับคำว่าเงียบ แต่สำหรับนักฉวยโอกาสอย่างเขา เมื่อจำเป็นต้องเงียบ เขาก็เงียบได้อย่างน่าทึ่ง ด้วยความเงียบเชียบที่สุด มืออันว่องไวของไพ่ราชาแห่งหลานอวี่ใช้สกิลสะเดาะกุญแจลักลอบเข้าไปในห้องของกัปตันทีม

การที่จู่ๆคนอย่างอวี้เหวินโจวจะยอมทิ้งทีมในช่วงโค้งสุดท้ายของตารางได้ต้องมีสาเหตุอะไรที่ไม่ธรรมดาแน่ หนึ่ง…สอง…สาม…หวงเส้าเทียนกลั้นหายใจ ก่อนจะผลักประตูเข้าไป…บิงโก! ภารกิจลักลอบเข้าห้องกัปตันปลอดภัยไร้กับดัก! คอร์กี้หลานอวี่แสยะยิ้มภาคภูมิใจกับตัวเอง ก่อนจะตรงไปที่แลปทอปของอวี้เหวินโจว

งานขุดเผือกจำเป็นต้องมา หวงเส้าเทียนเปิดสวิทช์แลปทอป ก่อนจะเจอกับหน้าจอให้ใส่พาสเวิร์ด

[QZGS FIC] Unspoken Things: Chapter V

กรุณาอย่านำฟิกไปโพสต์ที่อื่นโดยไม่ได้รับอนุญาตก่อน

Title: Unspoken Things
Pairing: โจวเจ๋อข่าย/แฝดเยี่ย โจวเจ๋อข่าย/เยี่ยซิว, ตู้กดน้ำ/เฉียวอี้ฟาน
Rating: PG-15
Warning: ฟิกนี้เต็มไปด้วยคนไม่ปกติ มนุษย์สติไม่ดี เมะแต่งหญิง เคะภัยสังคม ฯลฯ ท่านผู้อ่านโปรดทำใจ

Previous chapter: Prologue 01 02 03 04

เฉินกั่วถอนหายใจ เมื่อในที่สุดแก้วหูของเธอก็รอดพ้นจากความเสี่ยงเป็นโรคหูตึงก่อนวัย หลังจากหานเหวินชิงจัดการยัดซุนเสียงเข้าไปในรถแล้วปิดประตูตาม

“โอนเนอร์ ระวังตัวด้วย” จางซินเจี๋ยเดินออกมาส่ง หานเหวินชิง สีหน้าไร้ความกังวลแต่เปี่ยมไปด้วยความมั่นใจ เขาพยักหน้า “ช่วยคนแล้วจะรีบกลับมา” เฉินกั่วที่บัดนี้รู้ประวัติของหานเหวินชิงเข้าใจดี คนคนนี้เคยบุกทลายรังมาเฟียมาก่อนด้วยตัวคนเดียว การบุกไปอีกครั้งในครานี้สำหรับเขาย่อมไม่ใช่เรื่องยากเย็น แต่ว่า…

ภาพของมัดกล้ามล่ำสันที่ดูจะโดดเด่นยิ่งกว่ายามเขาใส่ชุดสูท ยามที่เจ้าของบาร์แห่งนี้ขยับท่อนขาเดินอาดๆในชุดกระโปรงแม่หญิงลายน้องแมว กับลิปสติกสีเชอร์รี่เรด…มันช่างดูขัดตากับใบหน้าขึงขังนั้นจริงๆ

หญิงสาวยังไม่ทันคิดถึงว่าการฝากชะตากรรมของพนักงานกะดึกของเธอไว้กับคนกลุ่มนี้จะเป็นเช่นไร ก็ได้ยินเสียงถังโหรวหันไปถามจางซินเจี๋ย “ฝีมือแต่งหน้าของคุณใช้ได้เลย ไปเรียนมาจากไหนหรือคะ”

จางซินเจี๋ยกระแอมน้อยๆ “สมัยอยู่แคนาดา ก่อนจะมาทำงานให้กับโอนเนอร์ผมเคยเป็นบาทหลวง” ชายหนุ่มผู้จัดการบาร์แหงนหน้าขึ้นเหม่อมองฟ้า “โบสถ์ของเราเล็กและขาดคนบ่อยๆ เราจึงต้องทำงานทุกอย่างกันเอง”

ถังโหรวมองจางซินเจี๋ยเงียบๆครู่หนึ่ง ก่อนจะพยักหน้า “ศพที่ได้คุณแต่งหน้าให้ถือว่าโชคดีจริงๆค่ะ”

[QZGS FIC] One More Time

กรุณาอย่านำฟิกไปโพสต์ที่อื่นโดยไม่ได้รับอนุญาตก่อน

Title: One More Time
Pairing: เยี่ยซิว/เว่ยเชิน
Rating: PG-13
Warning: BL, Spoiler for novel vol.10

แสงไฟจากภายนอกสะท้อนภาพของท้องถนนฝั่งตรงข้ามบนกระจกหน้าต่างใส ภาพของถนนที่ไร้ผู้คนในยามดึกดื่นแสนจะผิดแผกกับตอนหัวค่ำ คงเหลือสภาพดังเมืองร้างหากไม่เป็นเพราะแสงจากบ้านเรือนร้านค้าที่เรียงรายทอดออกไป เว่ยเชินนอนอยู่บนเตียง พยายามข่มใจไม่มองภาพสะท้อนของทิวทัศน์ภายนอกเหล่านั้น หากแต่ยิ่งพยายามข่มใจ สายตาก็พลอยแต่จะเลื่อนไปสบมอง

ที่โดดเด่นสะดุดตาที่สุดคงไม่พ้นป้ายนามกรของสโมสรยักษ์ใหญ่อย่างเจียซื่อ

[QZGS FIC] Marked

กรุณาอย่านำฟิกไปโพสต์ที่อื่นโดยไม่ได้รับอนุญาตก่อน

Title: Marked
Pairing: อี้เชียงชวนหยุน/ซอกเกอร์ซาร์
Rating: PG-13
Warning: Account Card Verse, BL, Spoiler for novel vol.10

หลังจากฤดูกาลแข่งปิดฉากลงก็ถือเป็นช่วงพักผ่อนของนักกีฬา นักกีฬาหลายคนกลับบ้าน บ้างก็ไปท่องเที่ยว น้อยคนจะหลงเหลืออยู่ที่สโมสร สโมสรลีกกลอรี่ในยามนี้จึงเปรียบเสมือนดินแดนเปลี่ยวว้างเงียบเหงาผู้คน กลับกัน…ในอีกโลกหนึ่ง ในดินแดนที่ปราศจากผู้เล่นของกลอรี่ เหล่าตัวละครที่เป็นอิสระต่างก็ออกมาโลดแล่นอย่างเสรี สถานที่ต่างๆในเมืองน้อยใหญ่ต่างเต็มไปด้วยผู้คนและสีสัน

[QZGS FIC] Unspoken Things: Chapter IV

กรุณาอย่านำฟิกไปโพสต์ที่อื่นโดยไม่ได้รับอนุญาตก่อน

Title: Unspoken Things
Pairing: โจวเจ๋อข่าย/แฝดเยี่ย โจวเจ๋อข่าย/เยี่ยซิว, ตู้กดน้ำ/เฉียวอี้ฟาน
Rating: PG-15
Warning: ฟิกนี้เต็มไปด้วยคนไม่ปกติ มนุษย์สติไม่ดี สาวอยากเผือก และอื่นๆอีกจำนวนมาก ท่านผู้อ่านโปรดทำใจ

Previous chapter: Prologue 01 02 03

หนอยแน่ จางซินเจี๋ย…เจ้าหมอนั่นเห็นเขาเป็นบ๋อยเสี่ยวเอ้อร์หรือไง หน้าตาเขาก็ดี ฐานะทางบ้านก็ไม่ใช่ขี้ๆ แค่เหล้าขวดเดียวไม่เห็นต้องให้เขามาถูพื้นแบบนี้สักหน่อย ซุนเสียงที่ถูกเทศนาจนต้องขึ้นมาใช้แรงงานที่ระเบียงชั้นสองบ่นอย่างขุ่นเคืองในใจ แต่ทำอย่างไรได้ ในเมื่อเขายังไม่อยากกลับบ้าน ก็กะมาอาศัยพักอยู่กับหานเหวินชิง ไหนๆก็คนคุ้นเคย จะให้มีเรื่องกับเจ้าผู้จัดการร้านจอมเฮี้ยบแต่วันแรกก็คงไม่ดี ซุนเสียงขบเขี้ยวเคี้ยวฟัน แต่ก็ก้มหยิบเศษแก้วแตกท่ีเจอโยนใส่ถังที่เตรียมไว้ แล้วถูพื้นกำจัดคราบสุราที่เจ้าตัวคิดว่าก็ไม่ได้เห็นชัดเท่าไหร่จนต้องมาถูแบบนี้ต่อ

ระหว่างชายหนุ่มกำลังจะซักไม้ม๊อบในถังใส่น้ำที่เตรียมมาด้วยนั้นเอง สายตาก็เหลือบไปเห็นรถคาดิลแล็คสีดำหน้าตาคุ้นเคยที่จอดอยู่ไม่ห่างออกไปจากตรอกที่เป็นที่ตั้งของบาร์แห่งนี้นัก ซุนเสียงวางไม้ม๊อบลง ก่อนจะชะโงกศีรษะไปดู แสงไฟจากถนนส่องมาไม่ถึงภายในตรอก จากระเบียงที่เขาอยู่ ซุนเสียงเห็นเพียงร่างเงาตะคุ่มเดินเข้ามาจากปากซอย หากแต่เมื่อร่างนั้นใกล้เข้ามา แสงจากป้ายไฟของ Desert Dust’s Bar ก็ส่องสว่างให้เห็นดวงหน้าของคนผู้นั้น

ชิวเกอ…?

ซุนเสียงจดจำเขาได้ทันที ช่วงที่อยู่แคนาดา เยี่ยชิวมาเยี่ยมโจวเจ๋อข่ายบ่อยมาก บางครั้งเจ้าตัวมีงานสัมมนาธุรกิจที่อเมริกา ก็ยังอุตส่าห์หาเวลาต่อเครื่องมาหาถึงที่ ในฐานะที่เป็นลูกคนเดียว แม้เขาจะรู้ว่าเยี่ยชิวกับโจวเจ๋อข่ายไม่ใช่พี่น้องแท้ๆ แต่ซุนเสียงก็ยังอดอิจฉาโจวเจ๋อจ่ายในจุดนี้ไม่ได้ แค่เจอกันสองสามครั้งแรกก็รู้แล้ว พี่ชายคนนี้รักและห่วงใยน้องชายมาก ตอนไปเชียร์โจวเจ๋อข่ายแข่งบาสเกตบอล เขาก็เชียร์เสียงดังที่สุด แถมซุนเสียงยังรู้ว่าชิวเกอซื้อนิตยสารที่โจวเจ๋อข่ายถ่ายแบบลงทุกครั้ง พี่ชายที่เอ็นดูน้องขนาดนี้ เป็นใครใครบ้างจะไม่อิจฉา…​

ซุนเสียงเห็นอีกฝ่ายด้อมๆมองๆอยู่ที่นอกประตู จ้องมองดูมอเตอร์ไซค์ของโจวเจ๋อข่ายราวกับกำลังตรวจเช็คป้ายทะเบียน

เดี๋ยวก่อน…นี่มันไม่ถูกแล้ว ปกติต่อให้ไม่เห็นป้ายทะเบียนชิวเกอก็จำมอเตอร์ไซค์คันนี้ได้แม้มองจากระยะไกลกว่า 20 เมตร ถ้าเขาตามโจวเจ๋อข่ายออกมา ทำไมถึงไม่โทรตามน้องชายออกมารับล่ะ ซุนเสียงมุ่นคิ้วด้วยความประหลาดใจ เขาชะโงกหน้าออกไปกะจะทักทายอีกฝ่าย

ยังไม่ทันที่เขาจะส่งเสียง สายตาของซุนเสียงก็หันไปเห็นร่างอีกร่างพุ่งตรงมาจากทางปากซอย ร่างนั้นขยับตัวว่องไวจนชายหนุ่มในชุดสูทที่เดินเข้ามาก่อนหน้าไม่ทันระวัง ที่ช๊อตไฟฟ้าสว่างปลาบแวบเดียว ร่างบางในชุดสูทก็ร่วยผล็อยสู่อ้อมแขนของคนที่มาทีหลัง ก่อนจะถูกคนผู้นั้นลากตัวออกไปขึ้นรถอีกคันที่จอดอยู่ด้านหน้ารถคาดิลแล็ค

“เฮ้ยยยยยย!!!”

[QZGS FIC] Unspoken Things: Chapter III

กรุณาอย่านำฟิกไปโพสต์ที่อื่นโดยไม่ได้รับอนุญาตก่อน

Title: Unspoken Things
Pairing: โจวเจ๋อข่าย/แฝดเยี่ย โจวเจ๋อข่าย/เยี่ยซิว, ตู้กดน้ำ/เฉียวอี้ฟาน
Rating: PG-15
Warning: ฟิกนี้เต็มไปด้วยคนไม่ปกติ มนุษย์สติไม่ดี สาวอยากเผือก และอื่นๆอีกจำนวนมาก ท่านผู้อ่านโปรดทำใจ

Previous chapter: Prologue 01 02

แคนาดา สองปีก่อน…

หลังวันปิดเทอมของโรงเรียนประจำ ถนนสายเดิมที่ทอดยาวสู่หอพักนักเรียนกลายเป็นเส้นทางอันเปลี่ยวว้าง ใกล้หน้าหนาวท้องฟ้ามืดไวกว่าปกติ ต้นสนที่เรียงรายข้างทางแปรเปลี่ยนเป็นเงาตะคุ่มชะลูดสูง หากไม่เป็นเพราะแสงจากโคมไฟถนนที่ติดตั้งเป็นช่วงๆ ถนนเส้นเดิมที่เคยเดินคงดูน่ากลัวคล้ายป่าที่ปีศาจภูตผีชอบเล่นซ่อนแอบกับมนุษย์ในเทพนิยาย บนถนนเส้นยาว ร่างสูงสวมเสื้อฮู้ดคลุมศีรษะปกป้องตัวเองจากความชื้นของสายหมอกที่เริ่มจับตัวหนายามหัวค่ำ ฮอทดอกร้อนๆจากรถขายอาหารสุดมุมถนนยังคงส่งกลิ่นหอมฉุย เด็กหนุ่มกำลังกัดกินฮอทดอกจากร้านที่เขาเป็นขาประจำอย่างเอร็ดอร่อยสบายอารมณ์ แต่แล้ว…จากเบื้องหลังต้นสน ร่างเงาสามร่างก็ก้าวออกมาขวางตรงหน้าเขา

“ดูสิ ไมเคิลเพื่อนยาก ใครมา” คนที่ตัวใหญ่ที่สุดจากสามคนที่ออกมายืนขวางขยับรอยยิ้มกว้าง ในมือของเขาถือไม้เบสบอลที่ทำจากเหล็ก

“จะใครซะอีกเล่า ก็เจ้าคนที่ทำตัวกร่างเหมือนราชาทั้งที่ประเทศตัวเองก็ไม่ใช่” อีกคนได้ฟังก็รับลูกคู่แล้วหัวเราะ

“ว่าไง เสี่ยวเสียง วันนี้อยู่คนเดียวเปลี่ยวใจหรือเปล่าจ๊ะ” คนที่ดูสะโอดสะองที่สุดแสร้งทำเป็นส่งจูบให้ “ให้พวกเราเอ็นดูบั้นท้ายนายหน่อยไหม”

เด็กหนุ่มกัดฮอทดอกของโปรดไปอีกคำ เอาหลังมือปาดมัสตาร์ดที่ปาก “เห็นหน้าพวกนายแล้วหมดอร่อย” ก่อนจะโยนฮอทดอกที่กัดไปแล้วครึ่งหนึ่งใส่คนทำปากจูจุ๊บป้าบ มัสตาร์ดเหลืองๆกับซอสมะเขือเทศสะบัดเยิ้มใส่หน้าคนทำปากจู๋​

“เชี่ย! ไอ้เด็กเวร! ซ้อมมัน!” อีกสองคนเห็นเพื่อนของตัวเองพลาดท่าโดนกระสุนฮอทดอกก็ไม่รอช้า กรูเข้าใส่เด็กหนุ่มในชุดฮู้ด เด็กหนุ่มหมุนตัวไวว่อง ถีบผัวะใส่หน้าท้องเจ้าคนแรกที่วิ่งเข้าใส่กระเด็นออกไป ฮู้ดร่วงตกจากที่สวมคลุมไว้ เผยเส้นไหมสีเดียวกับเปลวตะวันทอสว่างอยู่ใต้แสงไฟถนน อันธพาลคนที่สองพุ่งเข้ามา เด็กหนุ่มเอี้ยวตัวหลบ ไม้เบสบอลตีวืด เด็กหนุ่มยกศอกขึ้นกระแทกเจ้าคนแรกซ้ำ อันธพาลคนที่สามเช็ดหน้าแล้วพุ่งตามเข้ามา คนถือไม้เบสบอลเห็นเข้าท่าก็อ้อมไปด้านหลังกะรุมให้น่วมหยอดน้ำข้าวต้ม แต่แล้ว…

ปัง ปัง ปัง!

ความชุลมุนทำให้อันธพาลสามคนไม่ทันได้ยินเสียงรถมอเตอร์ไซค์ที่วิ่งฉิวตามถนนเส้นเดียวกันมา คนสวมหมวกกันน๊อคสีดำสนิทยกบีบีกันขึ้นยิงเข้าที่ข้อมือคนทั้งสาม ไม้เบสบอลร่วงตกลงพื้น เสียงกรีดร้องด้วยความเจ็บปวดโหยหวนลั่นทั่วบริเวณ มอเตอร์ไซค์คันใหญ่ยังคงพุ่งตรงมา สามอันธพาลเบิกตากว้างพลางส่งเสียงร้องหาแม่จ๋า นี่จะฆ่าจะแกงกันจริงๆเลยเหรอ!!! หลบไม่ทันแล้ว!!! สามอันธพาลกรีดร้องหามารดาหาพระบิดาพระเจ้าลั่น แต่แล้วมอเตอร์ไซค์คันนั้นก็ดริฟท์หมุนบิดข้าง…จอดเอี๊ยดที่ตรงหน้าก่อนจะเสยกระแทกร่างพวกเขาปลิวพอดิบพอดี

สามคนที่เผลอกอดกันลืมตาที่ไม่รู้ตัวว่าเผลอหลับปี๋ลงตอนไหนขึ้น เห็นเด็กหนุ่มชาวจีนผมทองขึ้นขี่ซ้อนท้ายคนสวมหมวกกันน็อคบิดมอเตอร์ไซค์คันมหึมานั้น พร้อมชูนิ้วกลางหรา “ชื่อฉันคือซุนเสียง จำใส่กะโหลกไว้ ไอ้พวกไก่อ่อน!” คนขับมอเตอร์ไซค์ไม่พูดอะไร เขาเพียงแต่โยนหมวกกันน็อคอีกอันให้ซุนเสียง ก่อนเสียงบิดเครื่องกระหึ่มจะดังขึ้น แวนซ์พาคนทั้งสองออกจากที่เกิดเหตุกลับหอพักนักเรียนชาย

ซุนเสียงกระโดดลงจากรถพร้อมโยนหมวกกันน็อคไปแขวนไว้ที่พวงมาลัยรถ โจวเจ๋อข่ายถอดหมวกกันน็อคอย่างระมัดระวังกว่า ก่อนจะส่งถุงสกรีนลายรถขายอาหารอันคุ้นตาให้ซุนเสียง

ฮอทดอก

“นายกลับช้า…รูมเมท” โจวเจ๋อข่ายพูด ก่อนจะหยิบคีย์การ์ดห้องออกมาจากเสื้อแจ็คเก็ต