[DBH FIC] Of Princesses & Merry-Go-Rounds

ตอนแรกคิดจะเขียนฝั่งของมาร์คัส แต่อยู่ๆในหัวก็มีคำถามเรื่องอลิซขึ้นมา ก็เลยลองเอามุมมองของน้องมาเขียนดูบ้าง ฟิกนี้มีสปอยรูทของคาร่า โดยเฉพาะช่วงใกล้จบนะคะ ใครโอเคสปอยค่อยจิ้มอ่านเน้อ~

กรุณาอย่านำฟิกไปโพสต์ที่อื่นโดยไม่ได้รับอนุญาตก่อน

Title: Of Princesses & Merry-Go-Rounds
Pairing: N/A
Rating: PG
Warning: Spoilers for Kara’s route

“ชื่อของเธอคือ อลิซ จากวันนี้เธอจะเป็นลูกที่น่ารักของฉัน”

นั่นคือคำสั่งแรกที่เธอได้ เขาชื่อทอดด์ จากวันนี้เขาจะเป็นพ่อของเธอ เธอทำทุกอย่างให้เขารัก เธอหวังว่าจะเป็นลูกที่น่ารักอย่างที่ทอดด์ต้องการ

มันไม่เคยเป็นเช่นนั้น

“พวกแอนดรอยด์ระยำ! เป็นเพราะพวกมันทำให้ฉันหางานหาเงินไม่ได้! เธอรู้ใช่ไหม อลิซ เป็นเพราะพวกมันไง เพราะพวกมันแม่เธอถึงได้ตามไอ้นักบัญชีนั่น–” ทอดด์อาละวาดเหมือนกับทุกครั้ง แต่ครั้งนั้นต่างออกไป สายตากร้าวจ้องมองมาที่เธอ เธอที่เขาควรรักทะนุถนอมเช่นลูกน้อยเหมือนที่เขาสัญญาว่าจะรักและเป็นพ่อที่ดี เขามองขมับของเธอตาแทบเล็ดถลน

แล้วฝ่ามือแรกก็ตบฉาดเข้าที่หน้าของอลิซตัวน้อย ร่างเล็กๆเซถลาล้มลงกองกับพื้นเพราะแรงตบ ทอดด์ไม่รีรอ เขาตรงเข้ากระชากทึ้งผมของเด็กน้อย “เอามันออกไป ฉันต้องเอามันออก ฉันเกลียดพวกแอนดรอยด์ ฉันไม่อยากเห็นไอ้นี่ที่ขมับเธอ เธอได้ยินไหม ฉันต้องการลูกที่ดี ไม่ใช่เศษพลาสติกขยะ!” มือของทอดด์ฉวยมีดจากเคาน์เตอร์ในครัว

อลิซไม่รู้สึกเจ็บ เธอเป็นแอนดรอยด์ แต่ทอดด์ไม่ต้องการให้เธอเป็นแบบนั้น

วงจรทรงกลมตกลงบนพื้น ทอดด์เหยียบมันจนป่นปี้ อลิซไม่รู้สึกเจ็บ แต่เธอรู้สึกกลัว เขากอดเธอไว้ เขาบอกว่าเขาจะไม่ทำอีก

เขาโกหก

ทอดด์ชอบบอกว่าเธอไร้ประโยชน์ เขาบอกว่าเธอเป็นภาระ มีแต่ทำให้เขาหนักใจทุกครั้ง หลายครั้งเขาทำร้ายเธอ เธอหวาดกลัว เธอหนี เธอพูดกับเขาน้อยลงทั้งที่เคยพยายาม เธอหวังแต่ว่าถ้าเธอทำตัวเงียบๆ ทอดด์จะพอใจและรักเธอเหมือนกับที่พ่อคนอื่นรักลูกบ้าง

จากนั้นคาร่าก็มา คาร่าเป็นแอนดรอยด์แม่บ้าน เธอทำให้บ้านสะอาด ทำกับข้าวและดูแลเรื่องต่างๆในบ้านให้ทอดด์ ทอดด์บอกให้คาร่าดูแลอลิซ อลิซชอบเธอ แต่เหมือนว่าทอดด์ไม่เคยชอบ

อลิซชอบคาร่า คาร่าไม่เคยถามว่าอลิซเป็นมนุษย์หรือว่าแอนดรอยด์ คาร่ามักมาคุยกับเธอบ่อยๆ ร้องเพลงกล่อมนอน เล่านิทานให้ฟัง อลิซรู้สึกเหมือนเธอมีครอบครัวจริงๆ มีคนที่รักเธอ จนกระทั่งทอดด์อาละวาดและทำคาร่าพัง

ตอนที่คาร่ากลับมา คาร่าจำอลิซไม่ได้ เธอถามอลิซหลายอย่าง เธอถามกระทั่งว่าทำไมอลิซไม่ไปโรงเรียน

อลิซไม่เคยได้ออกไปไหนตั้งแต่เธอจำความได้ ตั้งแต่เธอตื่นขึ้น เธอก็อยู่แต่ในบ้านหลังเล็กๆของทอดด์ เธอไม่รู้จักโลกใบอื่น ได้แต่สงสัยถึงสิ่งอื่นๆ ภายนอกโลกเล็กๆ นี้ เธอมักนั่งอยู่ที่สวนรกทึบหลังบ้าน เฝ้ามองท้องฟ้าและหวังว่าจะได้เห็นอะไรอื่นนอกจากหญ้าที่เติบสูงกับฟากฟ้าที่สีไม่เหมือนกันในแต่ละวัน ในบางวัน อลิซได้ยินเสียงเด็กคนอื่น พวกเขาเล่นกันสนุกสนาน พวกเขากลับจากโรงเรียน พวกเขามีพ่อแม่ที่รักพวกเขา

เธออยากให้ทอดด์รักเธอแบบนั้นบ้าง เธออยากมีครอบครัวที่อบอุ่นแบบเด็กพวกนั้น แต่เธอไม่เหมือนพวกเขา เธอแตกต่าง

อลิซอ่านหนังสือนิทาน เธอเคยฟังคาร่าเล่านิทานมากมายที่เธอมีในระบบให้ฟัง นิทานเล่าถึงเรื่องเจ้าชายและเจ้าหญิง สิงสาราสัตว์ที่พูดได้ และบางครั้งก็สิ่งของมีชีวิต นิทานจบแบบแฮปปี้เอนดิงเสมอ แต่อลิซไม่รู้ว่าเรื่องของเธอจะไปจบที่ไหน

คาร่ากลับมาบ้าน แต่คาร่าจำเธอไม่ได้ และอลิซก็หวาดกลัวว่าจะเสียเธอไปอีก อลิซไม่รู้ว่าคาร่าจะยังรักเธอเหมือนเดิมไหม จะยังพูดกับเธอด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนแบบที่ทอดด์ไม่เคยพูด จะคอยร้องเพลงหรือเล่านิทานกล่อมเธอตอนนอนอีกหรือเปล่า หรือคาร่าจะกลายเป็นคนแปลกหน้า เป็นแอนดรอยด์ที่ทำหน้าที่ประจำวันของเธอไป อลิซไม่กล้าพูดกับเธอ เธอหวาดกลัวว่าหากเธอเพียงแต่ส่งเสียงก็จะก่อเรื่องอีกแบบที่ทอดด์ไม่ชอบ

แต่คาร่าก็คือคาร่า เธอดีกับอลิซเสมอ

คาร่าปกป้องอลิซ

หยาดฝนร่วงหล่นจากฟากฟ้า อลิซไม่เคยไปไหนไกลเกินกว่าประตูหน้าบ้าน เธอรู้จักว่าอะไรคือฝน เธอรู้ว่าเธอจะเปียก แต่เธอเพิ่งเคยรู้สึกเย็นจากหยดน้ำที่ตกลงมา

อลิซเคยอยากให้ทอดด์รัก เธอหวังว่าเธอจะมีครอบครัวในแบบที่เด็กคนอื่นมีบ้าง แต่ทอดด์ไม่เคยเป็นพ่อที่รักเธอ อลิซไม่เคยดีพอสำหรับทอดด์ เหมือนกับที่ทอดด์โกรธเกรี้ยวอยู่เสมอว่าเขาไม่เคยดีพอสำหรับครอบครัวของเขา

อ้อมกอดของคาร่าอบอุ่น อลิซไม่สนว่าคาร่าจะเป็นแอนดรอยด์หรือว่าเป็นมนุษย์ เธอเพียงอยากให้อลิซอยู่กับเธอตลอดไป

“เด็กคนนี้เป็นมนุษย์” เธอได้ยินคาร่าพูด แต่อลิซไม่เคยคิดจะแก้ต่าง ทอดด์ไม่อยากให้เธอเป็นแอนดรอยด์ เขาอยากให้เธอเป็นลูกที่น่ารัก

อลิซไม่สามารถเป็นลูกที่น่ารักให้ทอดด์ได้ แต่อลิซเป็นลูกที่น่ารักให้คาร่าได้ เธออยากให้คาร่ารักเธอ

ในนิทานมักเล่าถึงเรื่องของเจ้าชายและเจ้าหญิง เล่าถึงแม่มดใจร้าย สิงสาราสัตว์ที่พูดได้ หรือแม้แต่สิ่งของมีชีวิต นิทานมักจบแบบแฮปปี้เอนดิง แต่ในโลกแห่งความเป็นจริงที่พวกเขาได้แต่หวังถึงจุดจบที่มีความสุขในแบบของพวกเขา…

เจ้าหญิงตัวน้อยได้นั่งอยู่บนหลังของม้าขาวเหมือนในนิทานที่มีแม่เลี้ยงใจร้ายกับเจ้าชายอัศวิน

เพียงแต่วันนี้…ม้าขาวที่เคลื่อนที่หาได้มีชีวิตดังในนิทาน และแม่เลี้ยงของเจ้าหญิงก็ใจดี แถมยังมีอัศวินยักษ์ร่างใหญ่ที่คอยช่วยเธอกับแม่เลี้ยง และเหล่าหุ่นที่เป็นน้ำแข็งไปครึ่งตัวคอยร้องเพลงให้เธอ

เจ้าหญิงน้อยแย้มรอยยิ้มและหัวเราะ ในสวนสนุกร้างที่มีแต่เพียงแอนดรอยด์ ฤาเสียงหัวเราะอันแสนสุขพวกเขาจะไม่ถือเป็นชีวิต?