แปลจาก: http://yue-ciel.tumblr.com/post/110618131746/namazuo-honebami-toushirou
นามาสึโอะกับโฮเนะบามิถูกตีขึ้นโดยอะวะตะกุจิ โยชิมิทสึในศตวรรษที่ 13 (สมัยคามาคุระ) เดิมทีเป็นง้าว (薙刀) สำหรับการศึกบนหลังม้า ทว่าหลังจากยุทธวิธีการรบเปลี่ยนแปลง และมีการใช้งานทหารราบ (足軽) มากขึ้นหลังจากสงครามโอนิน (1467) ง้าวก็ดูจะเทอะทะเกินไปสำหรับกระบวนทัพที่แน่นหนา และหอกได้กลับกลายมาเป็นที่นิยมแทน การใช้งานง้าวลดน้อยลง โดยเฉพาะอย่างยิ่ง หลังการเข้ามาของปืนไฟในช่วงสงครามเซ็นโกคุ (1543) ดังนั้นทั้งคู่จึงถูกเปลี่ยนสภาพจากง้าวไปเป็นทาจิหรือวากิซาชิที่มีขนาดเล็กกว่า เป็นไปได้ว่าเพื่อให้ใช้งานได้เหมาะสมกับความต้องการในยุคนั้น
นามาสึโอะและโฮเนะบามิได้พบกันครั้งแรกหลังจากถูกตีขึ้นตอนที่อยู่กับโทโยโทมิ ฮิเดโยชิ (1537-1598) กับพี่ชายของพวกเขา อิจิโกะ ฮิโตะฟุริ จนกระทั่งฮิเดโยชิเสียชีวิต จึงได้ถูกส่งต่อให้ฮิเดโยริผู้เป็นบุตรชาย นามาสึโอะและอิจิโกะถูกไฟไหม้เสียหายหนักในการปิดล้อมปราสาทโอซาก้ากลางฤดูร้อน (1615) เมื่อโทคุกาวะโจมตีตระกูลโทโยโทมิเพื่อกำจัดเสี้ยนหนามสุดท้ายของความมั่นคงต่อตำแหน่งโชกุน และปราสาทโอซาก้าที่พวกเขาอยู่ก็ถูกเผาวอดระหว่างการรบ นามาสึโอะและอิจิโกะเสียหายหนักจนต้องทำการตึขึ้นใหม่โดยฝีมือของเอจิเซ็น ยาสึทสึคุตามคำสั่งของอิเอยาสึ ผู้หวังจะได้สมบัติที่เหลืออยู่ของตระกูลโทโยโทมิ ส่วนโฮเนะบามิรอดจากเปลวไฟมาได้อย่างปาฏิหาริย์และถูกนำไปจากซากของปราสาทที่ถูกเผา พวกเขาอยู่กับอิเอยาสึจนกระทั่งอิเอยาสึตายในปี 1616 จากนั้นก็แยกทางและไม่ได้พบกันอีกตั้งแต่นั้น โฮเนะบามิอยู่กับตระกูลโชกุนโทคุกาวะ ส่วนอิจิโกะและนามาสึโอะถูกส่งไปที่ตระกูลโอวาริสาขาของตระกูลโทคุกาวะในนาโกย่า ในปี 1657 โฮเนะบามิหนีไม่พ้นจากเหตุเพลิงไหม้แบบเดียวกับที่พี่น้องของตัวเองเคยประสบ ตัวดาบถูกไฟไหม้หนักระหว่างเหตุการณ์ไฟไหม้เมเรคิซึ่งสร้างความเสียหายใหญ่หลวงกับกรุงเอโดะ ทำให้จำเป็นต้องได้รับการตีขึ้นใหม่
ดาบอีกเล่มที่ถูกไฟเผาในเหตุการณ์ไฟไหม้ครั้งใหญ่คือโซวสะ ซามอนจิ แต่โฮเนะบามิได้รับความเสียหายหนักมากจนทำให้สูญเสียความทรงจำทั้งหมด ขณะที่นามาสึโอะที่เคยเจอเหตุการณ์แบบเดียวกันสูญเสียความทรงจำเพียงบางส่วน เหตุผลพิเศษที่โฮเนะบามิสูญเสียความทรงจำอาจแตกต่างกันตามการตีความ
เพราะนามาสึโอะเคยมีประสบการณ์เดียวกันมาก่อน เขาจึงห่วงใยและเข้าใจความเจ็บปวดของโฮเนะบามิดีกว่าใครอื่น และโฮเนะบามิก็เชื่อใจนามาสึโอะ แม้อดีตของโฮเนะบามิจะเป็นเพียงหน้ากระดาษว่างสำหรับตัวเอง แต่พวกเขาก็ยังสามารถสร้างความทรงจำดีๆใหม่ๆได้ เมื่อได้กับมาอยู่ร่วมกันอีกครั้งหลังพรากจากกันมานานนับศตวรรษ
แม้นามาสึโอะจะดูสบายๆและไม่สนใจเกี่ยวกับอดีต สนใจแต่เพียงปัจจุบัน น่าสงสัยว่านั่นเป็นเพียงหน้ากากที่สวมเพื่อซ่อนปมในใจเอาไว้หรือเปล่า จากอีเวนท์ของเขากับอิจิโกะที่การปิดล้อมปราสาทโอซาก้าฤดูหนาว จะเห็นว่าเขาปรารถนาอยากเปลี่ยนแปลงอดีตเพื่อหยุดเปลวไฟ ซึ่งอาจทำให้เขาเหมือนกับพวกศัตรูที่อยากเขียนประวัติศาสตร์ใหม่ แม้ตัวเองจะบอกอยู่เสมอว่าอดีตไม่สำคัญ
ประวัตโฮเนะบามิ
เริ่มแรกโฮเนะบามิเป็นสมบัติตระกูลอะชิคางะมานานกว่า 200 ปีหลังจากตระกูลโอโตะโมะมอบเขาให้อะชิคางะ ทาคาอุจิ โชกุนคนแรกของระบอบมุโรมาจิอะชิคางะ (1336-1573) ในฐานะสัญลักษณ์ของความภักดี ทว่าเมื่อระบอบโชกุนอะชิคางะเริ่มเสื่อมอำนาจและเหล่าไดเมียวเข้ามามีสิทธิ์เหนือโชกุน เมื่อมิทสึนางะ ฮิซาฮิเดะ และมิโยชิรวมหัวกันฆ่าอะชิคาวะ โยชิเทรุ โชกุนผู้มีความสามารถคนสุดท้ายในเหตุการณ์เอโรคุ (1566) ฮิซาฮิเดะได้นำโฮเนะบามิไป และเพราะเขาชื่นชอบหัวหน้าตระกูลโอโตะโมะ โอโตะโมะ โซรินจึงเห็นว่าเป็นโอกาสดีที่จะซื้อโฮเนะบามิกลับเข้ามาในตระกูล โดยจ่ายเป็นทองประมาณ 110 กิโลกรัม (黄金三千両) ทว่าเพียง 24 ปีต่อมา ลูกชายของโซรินก็ถูกกดดันให้มอบโฮเนะบามิให้กับ โทโยโทมิ ฮิเดโยชิตามที่ฮิเดโยชิขอมา
ว่ากันว่าเจ้าของคนแรกของโฮเนะบามิคือ มินาโมโตะ โนะ โยริโตโมะ (1147-1199) ผู้สถาปนาระบอบโชกุนคามาคุระ ซึ่งเป็นผู้มอบโฮเนะบามิให้ผู้นำคนแรกของตระกูลโอโตะโมะ ทว่าโยชิมิทสึที่เป็นคนตีโฮเนะบามิอยู่ในช่วงกลางคามาคุระ (ศตวรรษที่ 13) ดังนั้นตามทามไลน์แล้วจึงไม่น่าจะเป็นไปได้
ชื่อของโฮเนะบามิ ทลาย (喰) กระดูก (骨) มาจากคำกล่าวที่ว่าเพียงโยนเขาออกไป ก็จะเสียบทะลุผ่านกระดูกของศัตรู ชื่อของนามาสึโอะ หาง (尾) ปลาดุก (鯰) มาจากรูปร่างของคมดาบที่ดูเหมือนหางของปลาดุก
The Scripturient 