[แปล] Psycho-Fes Live Reading Drama: มุมมองของคุนิซึกะ ยาโยย

Psycho-Fes Live Reading Drama

-มุมมองของคุนิซึกะ ยาโยย-

.

บทโดยฟุคามิ มาโคโตะ (Nitro+)

บทแปลต้นฉบับภาษาอังกฤษโดย kumapillow

บทแปลอังกฤษ-ไทยโดย hiyuura

(บทแปลนี้ได้รับอนุญาตจากผู้แปลต้นฉบับภาษาอังกฤษแล้ว)

.

คุนิซึกะ: //…ฉันสงสัยว่าฉันประเมินเธอสูงไปจริงๆรึเปล่า แต่อย่างน้อย เธอก็เป็นคนประเภทที่ฉันไม่เคยเจอมาก่อน//

(ฉากจากตอนที่ 21 ที่ศูนย์ควบคุมอุคะโนะมิทามะ คุนิซึกะบอกอากาเนะถึงความประทับใจแรกที่มีต่อเธอ และความคิดที่เปลี่ยนเมื่อเวลาผ่านไป)

…

กรมบรรเทาสาธารณภัย ห้องแลบฝ่ายวิเคราะห์

-เรื่องนี้เกิดขึ้นในช่วงต้นของซีซันแรก

-คุนิซึกะ คาราโนะโมริ และคางาริกำลังคุยกัน

คาราโนะโมริ: (ถอนหายใจ) …เฮ้อ

คุนิซึกะ: เสร็จแล้วเหรอ ทำได้ดีนะ

คาราโนะโมริ: มันก็แปลกดีนะ…

คางาริ: อะไรเหรอ

คาราโนะโมริ: ทำไมฉันถึงได้มีแต่งานยุ่งไปหมด

คุนิซึกะ: เป็นเพราะตอนนี้เรากำลังขาดคนน่ะ

คาราโนะโมริ: เปล่า ไม่ได้หมายถึงเรื่องนั้น…ถึงจะมีจุดบอดในเขตทิ้งขยะกับสแกนเนอร์ตามถนน แต่ปกติการก่ออาชญากรรมในเมืองนี้ไม่ใช่เรื่องง่ายๆ

คุนิซึกะ: ในกรณีส่วนใหญ่ พวกที่ไม่ผ่านการตรวจเช็คค่าสีจะถูกเรียกว่าอาชญากรแอบแฝงและถูกพาตัวไปที่สถานบำบัด

คาราโนะโมริ: แต่ทั้งการฆาตกรรมและเหตุรุนแรงอื่นๆก็ยังเกิดขึ้น ไม่ว่าคนคนนั้นจะเป็นพวกหัวอ่อนยังไง ค่าสีก็ขุ่นขึ้นมาได้ ไม่ว่าจะเพราะเหตุอะไรก็เหอะ จากนั้นอยู่ๆก็จะก่ออาชญากรรมขึ้นมา มันมีกรณีแบบนี้ที่เราป้องกันไม่ได้อยู่ด้วย

คางาริ: เรื่องพวกนั้นต้องเกิดแหงล่ะ

คาราโนะโมริ: …หือ? ทำไมถึงคิดยังงั้นล่ะ

คางาริ: ก็…โดยสัญชาตญาณแล้ว เราจะอยากฆ่าใครสักคนที่เกลียดมากๆจริงๆน่ะสิ สัญชาตญาณเป็นสิ่งที่ห้ามกันไม่ได้หรอก

คาราโนะโมริ: โห พูดได้สมกับเป็นอาชญากรแอบแฝงจริงๆ

คางาริ: เออ โทษทีที่พูดอะไรแย่ๆ แต่ฉันเป็นอาชญากรแอบแฝงที่ดีนะ

คาราโนะโมริ: …อืม บางทีฉันอาจจะแค่ยุ่งเพราะพวกผู้ชายในกรมเอางานมาให้ฉันเยอะเกินไปก็ได้นะนี่…

คางาริ: “พวกผู้ชาย” งั้นเรอะ… นี่เซนเซย์รวมฉันด้วยรึเปล่าเนี่ย

คาราโนะโมริ: เธอเป็นแค่เด็กเท่านั้นล่ะน่า ยังไม่เข้าขั้นเรียกได้ว่าเป็น “พวกผู้ชาย” หรอก

คางาริ: โอ๊ะ นี่ล้อกันเล่นใช่ไหม เซนเซย์ฟังให้ดีนะ มันมีบางเรื่องที่จะพูดกันม้าๆไม่ได้…

คุนิซึกะ: (ขัดคอคางาริ) เจ้าหน้าที่สืบสวนกิโนะสะ คุณมาสะ โคงามิ…ในสามคนนี้ เจ้าหน้าที่สืบสวนคือคนที่น่าจะทำแบบนั้นที่สุดใช่ไหม

คาราโนะโมริ: กิโนะสะคุงไม่ใช่คนชอบทำตัวเป็นเจ้านายทาสหรอกนะ ก็แค่ปากตะไกรน่ะ อันที่จริงคนที่ขอบเอางานยุ่งยากมาให้ฉันคือชินยะคุงมากกว่า

คางาริ: โอ้ ฉันเกทล่ะ

คาราโนะโมริ: พวกเธอจะบรรยายโคงามิว่าไง ในฐานะที่เป็นผู้บังคับใช้ด้วยกัน

คางาริ: ฉันรู้สึกปลอดภัยนะเวลาโคจังอยู่ใกล้ๆ โคจังแข็งแกร่งมาก แถมยังมีความสามารถในการสืบสวนและการตัดสินใจที่สุดยอดไปเลย

คาราโนะโมริ: อือฮึ

คางาริ: แต่ถ้าอยู่ใกล้มากเกินไปก็อาจจะเจ็บได้

คาราโนะโมริ: ทำไมล่ะ

คางาริ: ฉันคิดว่าโคจังสร้างเส้นแบ่งเขตอะไรทำนองนั้นขึ้นในใจ ถ้าไม่เข้าไปใกล้เส้นนั่น เขาก็จะใจดีด้วยมากๆ แต่เขาจะไม่ให้ใครก้าวข้ามเส้นนั่นไปแม้แต่คนเดียว…ประมาณนั้น ฉันไม่แน่ใจว่าจะอธิบายไอ้ที่ฉันอยากจะพูดยังไงน่ะ

คาราโนะโมริ: ฉันพอจะเข้าใจ เธอพูดได้เห็นภาพอยู่ แล้วเธอล่ะ ยาโยย

คุนิซึกะ: โคงามิมักจะเข้มงวดกับตัวเองมาก แต่ก็ใจดีกับคนอื่น สำหรับฉัน เขาเป็นผู้มีพระคุณ…แต่ก็อย่างที่คางาริบอก เขามีกำแพงอยู่รอบๆตัว

คาราโนะโมริ: เธอกับชูคุงมีความเห็นเหมือนกันสินะ

คุนิซึกะ: น่าเศร้าแต่ใช่

คางาริ: ไม่ต้องพูดขนาดนั้นก็ได้! (เอ่ยต่อไปด้วยเสียงที่เย็นลง) …ให้พูดตรงๆ ฉันกำลังคิดอยู่ว่าทำยังไงถึงจะทำให้โคจังเปิดใจมากกว่านี้

คาราโนะโมริ: (สนใจมากๆ) …เห

คางาริ: …โลกใบเดียวที่ฉันเคยรู้จักก็คือสถานบำบัด หน่วย 1 คือสิ่งที่ใกล้เคียงกับบ้านที่สุดสำหรับฉัน ฉันเลยอยากมากๆให้เราได้คุยกันแบบเปิดอก เหมือนครอบครัว…

คาราโนะโมริ: แต่รู้อะไรไหม อาจจะดีกว่านะถ้าเธอไม่ทำแบบนั้น

คางาริ: ทำไมล่ะ

คาราโนะโมริ: พวกเราเป็นอาชญากรแอบแฝง มีโอกาสสูงที่ชินยะคุงจะก่อเรื่องร้ายแรง ไม่ดีกว่ารึไงถ้าจะอยู่ห่างจากอีกฝ่ายเอาไว้สักหน่อย

คุนิซึกะ: คอนนี้เธอพูดเหมือนเจ้าหน้าที่สืบสวนเลย

คาราโนะโมริ: (แหย่) โฮ่ ฉันทำร้ายจิตใจเธอเหรอเนี่ย โทษทีนะจ๊ะ

คางาริ: พูดถึงพวกเจ้าหน้าที่สืบสวน…

คาราโนะโมริ: ยังมีเด็กใหม่นั่น…

คุนิซึกะ: สาวน้อยไร้เดียงสา…เธออยู่ได้ไม่นานหรอก

คาราโนะโมริ: โอ๊ะโอ๋ แม้ว่าแม่หนูนั่นจะยิงชินยะคุงน่ะนะ

คุนิซึกะ: ฉันก็แปลกใจนิดหน่อย แต่…เรื่องมันยุ่งยากขึ้นเพราะความซื่อของเจ้าหน้าที่สึเนโมริน่ะแหละ แต่…ไม่รู้สินะ ไม่ใช่เพราะเธอไม่ใช่คนเฟคหรืออะไรหรอก แต่เธอทำให้ฉันนึกถึงโคงามิในสมัยก่อน

คาราโนะโมริ: อือฮึ…

คางาริ: ฉันว่าเธอเจ๋งนะ ว่าจะลองคุยกับเธอสองต่อสองดูสักหน่อย!

คาราโนะโมริ: คิดอะไรสกปรกสิท่า

คางาริ: เปล่าสักหน่อย!

คุนิซึกะ: เจ้าหน้าที่สืบสวนสึเนโมริ อากาเนะงั้นเหรอ… ดูเป็นประเภทที่ชอบวิ่งเข้าใส่เรื่องยุ่งยาก ฉันรู้สึกว่าจะปล่อยเธอเอาไว้คนเดียวไม่ได้…

คาราโนะโมริ: โฮ่ อย่าบอกนะว่าเกิดรักแรกพบขึ้นมาน่ะ

คางาริ: โอ้ววว สมกับเป็นคุนิจจี้!

คุนิซึกะ: บ-บ้าน่ะ! ไม่ได้หมายความว่ายังงั้นสักหน่อย…!

-End-