[แปล] Touken Ranbu – ประวัติดาบ: Monoyoshi Sadamune

แปลจาก: http://tinyurl.com/monoyoshi

“ข้าแข็งแกร่งขึ้นแล้ว! ข้าจะนำโชคดีมาให้ทุกคนอีกเรื่อยๆนะขอรับ!”

โมโนโยชิถูกตีขึ้นในศตวรรษที่ 14 ยุคคามาคุระโดยหนึ่งในช่างตีดาบที่ดีที่สุดคนหนึ่งในช่วงเวลานั้น โซชู ซาดามุเนะ อย่างไรก็ดี ดาบเกือบทุกเล่มของซาดามุเนะไม่มีลายเซ็นจารึกซึ่งเป็นข้อสำคัญในการพิสูจน์เอกลักษณ์และค่าของดาบ โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับนักดาบผู้เสาะหาดาบอันดีเยี่ยม โมโนโยชินั้นไร้นามและรอยจารึกร่วมสามศตวรรษ จนกระทั่งเขาได้มีโอกาสเปล่งประกายในสนามรบของโทคุกาวะ อิเอยาสึในฐานะดาบที่นำพาชัยชนะมาให้ผู้เป็นเจ้าของ และด้วยเหตุนั้น นามโมโนโยชิจึงได้ถูกประทานให้กับเขาผู้เป็นดาบมงคลซึ่งเรียกเอาของขวัญแห่งโชคมาให้

โมโนโยชิทำให้ฉัน (ผู้แปล: หมายถึง คุณ yue-ciel ผู้เขียนต้นฉบับ) นึกถึงเด็กชายบ้านนอกผู้จู่ๆก็ค้นพบความสามารถที่ถูกซ่อนเร้นเอาไว้เนื่องจากโชค และราวกับมนตราของซินเดอเรลล่า เขาได้กลายเป็นไอดอลที่ผู้คนต่างก็รักและต้องการนักหนา เรื่องนี้ยิ่งเป็นอย่างที่ว่าเมื่อการที่โมโนโยชิขึ้นมามีชื่อเสียงในฐานะดาบแห่งชัยชนะทำให้เกิดความอิจฉาริษยากันในตระกูลโทคุกาวะ ตามหลักแล้วเขาควรถูกมอบให้กับทายาทที่ถูกต้อง ฮิเดทาดะ แต่คาเมะ ภรรยาน้อยของอิเอยาสึแอบขโมนเอาดาบเลอค่าดังกล่าวไปให้โยชินาโอะบุตรชายตัวซึ่งเป็นหัวหน้าตระกูลโอวาริสาขาของตระกูลโทคุกาวะ

ทว่า โมโนโยชิไม่ได้หลงระเริงไปกับชื่อเสียงที่จู่ๆก็ได้มา เพราะเขาเพียงแต่ต้องการช่วยเหลือทุกคนด้วยพลังที่ยากจะหยั่งถึงของเขา โมโนโยชิให้สัตย์ภักดีต่อตระกูลโทคุกาวะ เห็นได้จากการที่เขาสวมใส่ตราดอกอาโอยสามดอกของตระกูลโทคุกาวะซึ่งเป็นดังครอบครัวอันเป็นที่รักที่ได้ค้นพบความแข็งแกร่งที่ซ่อนเร้นของเขา ชัยชนะที่ฉาวโฉ่ที่สุดของโมโนโยชิคือศึกปิดล้อมโอซาก้าที่โทคุกาวะ อิเอยาสึทำลายตระกูลโทโยโทมิเสียย่อยยับและเผาปราสาทโอซาก้ารวมไปถึงดาบเลอค่าหลายเล่มที่มีจนวายวอด ในจำนวนดาบเหล่านั้นมีมีอิจิโกะ ฮิโตะฟุริและนามาสึโอะ โทชิโร่รวมอยู่ด้วย เหตุการณ์ดังกล่าวสร้างความเสียหายร้ายแรงให้กับอิจิโกะ เนื่องจากการถูกเผาและตีขึ้นใหม่ทำให้เขาสูญเสียคุณค่าความงามในฐานะผลงานชิ้นเอกของโยชิมิทสึและดาบเพียงเล่มเดียวของทั้งชีวิตเขา ทั้งยังลบสมญาเท็งกะฮิโตะฟุริ (天下一振) ไปจากอิจิโกะอีกด้วย

และด้วยโชคชะตาที่พลิกผันของโมโนโยชิ อิจิโกะและนามาสึโอะต่างได้ไปอยู่รวมกันที่ตระกูลโอวาริ สาขาของตระกูลโทคุกาวะหลังจากที่อิเอยาสึเสียชีวิต อย่างไรก็ตาม จุดยืนของโมโนโยชิว่าด้วยเรื่องสงครามแตกแยกนี้ค่อนข้างเป็นกลางพอสมควร จากการที่เขาอยากจะช่วยเหลืออยู่เสมอในบทพูดส่วนใหญ่ ตั้งแต่ในฮงมารุไปจนถึงสนามรบ เขาไม่มีความคิดแอบแฝงใดเมื่อยามถูกพาไปในเหตุขัดแย้ง เพียงแต่ปรารถนาดีต่อผู้ถือเขาเอาไว้แนบใกล้ และช่วยเหลือคนอื่นๆรอบๆเท่านั้น ด้วยความกลัวว่าจะถูกทิ้งเอาไว้ลำพัง

“หากข้าไม่ออกไปสู้…ข้าก็ไม่อาจช่วยทุกคนได้…”

โมโนโยชิเป็นเพียงเด็กที่บังเอิญมีความสามารถดึงดูดเคราะห์ดี และเขาก็เพียงแต่อยากช่วยทุกๆคน

เกร็ดย่อย:

1. ซาดามุเนะชอบสลักสัญลักษณ์ทางพระพุทธศาสนาบนดาบของเขาเพื่อความปรารถนาอันดี โมโนโยชิมีภาษาสันสกฤตและสัญลักษณ์ดอกบัวที่หมายถึงความเมตตากรุณา สติปัญญาและความบริสุทธิ์ ขณะที่สัญลักษณ์ดาบของฟุโดเมียวโอทำลายข้อจำกัดทางโลก สลักจารึกประทานพรแห่งความสุขภายในและอำนาจให้กับเขา

2. โมโนโยชิรักม้าและการดูแลม้า เห็นได้จากประโยคคำพูดทำงานภายในฮงมารุ อาจจะเป็นการอ้างถึงม้าศักดิ์สิทธิ์ฟุคุอิซามิในนิคโคะ โทชู-กุ ศาลเจ้าหลักของตระกูลโทคุกาวะ ชื่อของม้าดังกล่าวหมายถึงโชคดีและความกล้าหาญ